عصر آزادی آنلاین/ دکتر قدیرگلکاریان
از آخرین جمعه ماه مبارک رمضان که شدت خشونت و اعمال رفتار غیر انسانی رژیم صهیونیستی علیه نمازگزاران فلسطینی آغاز گردیده، فوران ناگهانی جنگ در خارج و داخل مرزهای اسرائیل رو به فزونی گذاشته و شجاعت و وارستگی مردم فلسطین به ستوه آمده از ظلم رژیم اسرائیل بار دیگر حماسه رمضان لبنانیها را در برابر آن رژیم تداعی کرده است. اما آنچه محرز و انکار ناپذیر می نماید این است که یک ملت ناراضی توانسته بعد از چندین سال تحمل ستم و جور و خشونت اسرائیلیهای سیری ناپذیر از اشغالگری موجبات شوکه و ترس یک ملت راضی را فراهم آورد.
در طول نخست وزیری 12 ساله بنیامین نتانیاهو، مشکل فلسطین همیشه سرکوب، مدفون و فراموش شده است. ادامه اشغالگریها به شیوه شهرک سازی برای یهودیان از یکسو، امضای توافق نامه های اخیر موسوم به آبراهام با حمایت دولت قبلی ایالات متحده و شخص دونالد ترامپ از سوی دیگر و از همه بدتر بسترسازی ایالات متحده برای ایجاد روابط دیپلماتیک اسرائیل با چهار کشور عربی، موجبات تضعیف بیشتر فلسطین را فراهم آورد. اما اکنون فلسطین با اراده و انتقام دوباره ظاهر شده است. تنها یک حادثه منفرد می تواند باعث جنگ بی امان شود زیر علت بروز جنگ محدود به چندی پیش نیست؛ بلکه زخمی است که ریشه در دوره ای طولانی و فراتر از نیم قرن دارد.
ماشه اصلی نبردهای چند روز اخیر از حادثه اخراج فلسطینیان به نفع ملی گرایان اسرائیلی در محله شیخ جراح در بیت المقدس شرقی کشیده شد و فلسطینیان این بار انگشت فشار را بر رگ غیرت خود حس کردند. ناگفته پیداست که اشغال بیت المقدس شرقی توسط اسرائیل غاصب، کنترل منطقه و برخورد تحقیرآمیز سربازان و پلیس آن کشور و اجرای شرایط ممنوعیت جهت دسترسی مسلمانان نمازگزار فلسطینی به مسجدالاقصی، بار دیگر خاطره همیشگی النکبه در سال 1948 که موجب آوارگی بیش از700000 فلسطینی شد و بعد از آن زمینه تأسیس اسرائیل فراهم آمد، بیاد می آرود. همانگونه که در آن زمان نیز ناراضیتهای اقلیت یهودی عرب وجود داشت این بار نیز یهودیان اقلیت عرب به دفاع از مردم مظلوم فلسطین بر آمده اند و این خود زمینه اختلافات سیاسی را در درون دولت رو به اضمحلال نتانیاهو و بافت جمعیتی یهودی در مناطق اشغالی دامن زده است.
ذکر این نکته لازم است که برخی از رسانه ها و یا تحلیلگران فارسی زبان در شرح حوادث اخیر چنان وانمود می کنند که مستغلات و املاک موجود در شیخ جراح از طریق یک خانواده یهودی در سال 1948 خریداری شده و آن منطقه اشغال شده نیست و فلسطینیان موجب آشوب و اغتشاش شده اند. اما اسناد تاریخی نشان میدهد که بعد از ماجرای خونین النکبه در سال 1948 و آواره شدن فلسطینیهای درمانده از بروز جنگ و اشغالگری، مجبور به ترک دیار خود شده و تمام املاک و مستغلات و مزار خود را رها کرده و بعد از آن فرد یهودی ثروتمند تمام آن منطقه را از دولت تازه تأسیس شده اسرائیلی- انگلیسی خریداری کرده است. در واقع املاک از صاحبان اصلی خریداری نشده و از ابتدا منطقه ای اشغال شده بوده است. مشابه همین در یافا و حیفا نیز اتفاق افتاده است که علاقمندان میتوانند از روی اسناد تاریخی موجود در فضای اینترنتی به آنها پی ببرند.
خشونت رخ داده در چند روز گذشته متفاوت از تمامی زد و خوردهای چندین سال گذشته بوده است. آنچه این بار موجب نگرانی کشورهای عرب خود فروخته و حتی آمریکا و اسرائیل غاصب شده، این است که در کنار ادامه مبارزه انتفاضه، مبارزه مسلحانه با استفاده از امکانات نسبتاً پیشرفته نیز شروع شده است. از همه مهمتر اینکه خشونت موجود نشان از پیروی فلسطینیان از روح و الگوی ملی گرایی است که آخرین جمعه ماه رمضان بهانه ای شده است که سر دمل چرکین باز شود. فلسطینیان این بار در کنار لعن ونفرین اسرائیل در شعارهای خود “مرگ بر اعراب خود فروخته” را سر میدهند. در برابر این، رژیم اسرائیل نیز سعی کرده است که روح ملی گرایی را تشدید کند تا بتواند نیروهای پلیس را به دور از میدان نگهدارد و جامعه جهانی را متقاعد به این کند که دولت تنها آرامش بخش اغتشاشات بوده و این ملتهای عرب فلسطینی و اسرائیلی هستند که بر اساس تصورات و تفکرات خود به جان هم افتاده اند. حال آنکه بمباران مناطق مسکونی، اداری و تجاری شهر غزه نشان میدهد که ارتش اسرائیل دست به ادامه جنایات میزند.
در هر حال شهر اللد مرکز برخورد تن به تن اسرائیلیها و فلسطینها شده است که تا به امروز یهودیان اسرائیلی هیچ ظن نمی بردند که روزی فلسطینیان اینقدر عصیان خواهند کرد. با ادامه بمبارانهای شدید اسرائیل، نیروهای القسام، حماس و دیگر گروههای مسلح در فلسطین هم پیوسته مناطق مختلف اسرائیل را هدف موشکهای خود و راکتهای کوتاه برد کرده اند. به طوری که در روز پنج شنبه گذشته تنها 130 موشک و راکت به شهرهای اسرائیلی اصابت کرده است و اگر اسرائیل دست از خشونت برندارد، نیروهای فلسطینی تهدید کرده اند که تأسیسات آبرسانی، نیروگاه اتمی و پالایشگاهها را مورد هدف قرار خواهند داد.
خبرگزاری الجزیره در روز جمعه طی گزارشی اعلام داشت که شعله ور شدن خشم فلسطینیان این بار متفاوت از هر زمان و حتی 1967 بوده است. چراکه در کنار گروه های اسلام گرا، جوانان عرب اسرائیلی نیز تحریک شده و به همراه سایر نیروهای جوان عرب که پیش از این تنها به عیاشی و خوشگذرانی خود مشغول بودند، اکنون به قیام انتفاضه پیوسته اند. این نمودی تازه در اعتراض و دشمنی با اسرائیل به شمار میرود.
بیت المقدس به عنوان مهمترین محل درگیری به شمار میرود و آغاز نبردهای فلسطینی و درمانده شدن شهروندان تل آویو و عدم جرأت در خروج از پناهگاهها باعث شده است که قدرت پوشالی اسرائیل و مردم حامی رژیم صهیونیستی فاش شود و دیگر بعد از این فلسطینیان می دانند که نیازمند قدرت نظامی و سیاسی و همچنین ادامه مقاومت و حضور در این جبهه برای پایان دادن و یا حداقل محدود کردن توسعه طلبی رژیم صهیونیستی هستند. نبردهای خونین در چند روز گذشته علیرغم اینکه موجب تخریب و کشته و زخمی شدن تعداد زیادی از مردم فلسطین شده است؛ اما دست برتر موفقیت فلسطینیها مشخص است. زیرا ایالات متحده به جای محکوم کردن مسلمانان فلسطینی در پی یافتن میانجی از میان کشورهای عربی و درخواست دست کشیدن از خشونت از دو طرف شده است.
حماس حمله موشکی بی سابقه و گسترده ای را به شهرهای اسرائیل آغاز کرده است. بطوریکه در اورشلیم و تل آویو باعث شدند که نیمی از جمعیت کشور به پناهگاه ها فرار کنند. اگر به راستی حزب الله در حمایت از مردم فلسطین وارد عمل شود که دارای زرادخانه ای بالغ بر 150 هزار موشک می باشد، یقیناً اسرائیل دیگر توان مقابله نخواهد داشت. هر چند دولت اسرائیل از امکانات بسیار فوق العاده نظامی و تکنولوژیکی برخوردار است ولی شکاف عمده ای که در ساختار ملت ایجاد شده و حتی حرف و حدیثیهایی در رابطه با ترک مناطق مسکونی یهودی نشین و فرار اسرائیلیها مطرح است، حکایت از آن دارد که اسرائیل بدون ملت حامی خود هیچ توانی برای مقابله نخواهد داشت. حملات تنبیهی و بازدارنده اسرائیل هم نتوانسته است موجب ترس فلسطینیها شود. فرماندهان نظامی حماس میدانند که در جنگهای نامتقارن این دوران با حضور شبه نظامیانی که به همراه افراد غیر نظامی بالغ بر دو میلیون میشوند، خواهند توانست مصونیت عملی را در برابر شکست دادن اسرائیل کسب نمایند. همان تجربه ای که حزب الله در نبرد رمضان در دهه 80 توانست به آن دست یابد.
اسرائیل قطعاً نمی تواند ادعای پیروزی کند. همزیستی شکننده بین یهودیان و اعراب در مرزهای آن متزلزل شده است. اجماع رایج بین اسرائیلی ها مبنی بر اینکه ناسیونالیسم فلسطینی شکست خورده است – و بنابراین دیگر نیازی به راه حل سیاسی درگیری نیست – در هم ریخته است. حتی با افزایش خشونت ، هر دو طرف به این حقیقت رسیده اند که دوران جنگهای شکوهمند و پیروزی های اسرائیل به پایان رسیده و نوید آزادی فلسطینیان به زودی شنیده خواهد شد. چون خورشید همیشه پست ابر نمی ماند!
