عصرآزادی آنلاین/ سید فرید پیمان، مدیر مسئول
مسئله توفان های گرد و غبار از مشکلات زیست محیطی است که اکثر کشورهای جهان به ویژه خاور میانه و مخصوصا کشورمان با آندست و پنجه نرم می کنند.
توفانهای گرد و غبار به دلایل مختلفی از جمله تغییرات اقلیمی طی سال‌های اخیر افزایش یافته و سلامت مردم زیادی را در جهان تحت تأثیر قرار داده است. همچنین این توفان‌ها مشکلات اجتماعی و اقتصادی فراوانی برای کشورها به همراه داشته است.
طبق اعلام سازمان ملل تاکنون بیش از ۳۳۰ میلیون نفر تحت تأثیر توفانهای گرد و غبار قرار گرفته‌اند و همین مساله موید و دلیل همکاری‌های بین المللی است.
این موضوع زمانی که علاوه بر گرد و خاک پیرامونی ایران یعنی ریزگردها در عراق و عربستان و سوریه مشکلات زیست محیطی داخلکشور از قبیل بادهای محلی ۱۲۰ روزه در شرق و جنوب شرق، دو کویر بزرگ ایران، اراضی بیابانی در جنوب و غرب کشور و اخیراموضوع خشک شدن تالاب های داخلی و مشکل بزرگ دریاچه اورمیه و همچنین کاهش تراز دریای خزر را اضافه کنیم به بحرانی بینالمللی تبدیل می شود که لزوم مشارکت همه کشورهای درگیر در این حوزه را می طلبد.
حفظ و احیای جنگل ها و مراتع، انجام عملیات آبخیزداری و آبخوانداری، ایجاد کمربند سبز در پیرامون شهرها، گسترش فضای سبز وبه طورکلی ایجاد بادشکن از موانع زنده مثل درخت و یا غیر زنده مانند سرشاخه ها و بوته خشک همچنین مالچ پاشی برای ایجاد پوششدرمنشاء توفان های گرد و غبار به بودجه فراوان و مشارکت سازمان های بین المللی نیازمند است تا کشورهای درگیر را از این موردمصون نگه دارد.
در واقع محیط زیست و مشکلات آن فراتر از مرزهای یک کشور است و مسئله منطقه ای و بین المللی است چرا که مجاورت در مرکزهایایجاد گرد و غبار و ریزگرد مرز نمی شناسد. مثال بارز این مسئله خشک شدن دریاچه اورمیه است که در صورت خشک شدن کامل توفانهای نمک علاوه بر ایران ۴ کشور همجوار را هم در شعاع ۶۰۰ کیلومتری دریاچه درگیر خواهد کرد.
پس لازم است برای حل بحران های زیست محیطی که علاوه بر ایران در کشورهای دیگر دنیا هم وجود دارد راه حل بین المللی پیدا کرده وهمه کشورهای درگیر ملزم به رعایت آن باشند.
حال که در اجلاس بین المللی مقابله با توفان های گرد و غبار نمایندگان حدود ۵۰ کشور از جمله کشورهای پیرامونی ایران برای حل یک چالش فرامرزی در تهران حضور یافته و بر توسعه همکاری‌های بین المللی تاکید دارند در قطعنامه صادره باید الزامات اجرایی درخصوص جلوگیری از ایجاد مشکلات زیست محیطی و همکاری بین المللی برای از بین بردن آن لحاظ گردد. حال اجلاس تهران تا چه حدخواهد توانست حداقل کشورهای منطقه را ملزم به رعایت برخی استانداردهای ذکر شده بنماید موضوعی است که در آینده مشخص خواهد شد.
