تاثیر فقدان استاندار جوان آذربایجان شرقی بر روند توسعه استان از نگاه "عصرآزادی"
آذربایجان مهد مالکانِ رحمت
عصرآزادی/ شهرام صادق زاده
وقتی جوان ترین استاندار دولت سیزدهم روی کار آمد همانند سایر فعالان رسانه مشغول بررسی سوابق مدیریتی زنده یاد مالک رحمتی بودم، اینکه از دهه شصتی هاست و ۴۲ سال دارد مایه خرسندی بود اما واقعیتش با توجه به سابقه مدیران ناکارآمد، از ته دل نگران بودم و کلنجار می رفتم؛ یعنی می تواند مدیری مدبر و جسور باشد؟ شک داشتم؛ با خود گفتم این هم مثل بقیه دستور خواهد داد.
در عرض چند روز ورق ذهنم برگشت؛ او در بدو ورود به آذربایجان شرقی، با تأکید بر لزوم هم افزایی برای پیشبرد طرح‌ها و برنامه‌های کاری اعلام کرد که نظام مدیریتی استان باید با سرعت کارها و توسعه را پیش ببرد طوری که نباید امور جاری حتی ذره‌ای عقب بیفتد و با همین روحیه وارد عرصه عملیاتی شد و در مدت کم، با جدیتی که از خود نشان داد، در بین مردم، مورد وثوق و اعتماد شد.
لبخندها و خنده هایش و آن باور درونی اش، مانند ذهن رسانه ای ها بود؛ همانا برای توسعه سریع آذربایجان نباید منتظر اتفاق خاصی از طرف تهران بود و اگر مدیری چنین تفکراتی دارد به شدت در مسیر خطاست زیرا جای جای آذربایجان شرقی مملو از ظرفیت های گوناگون اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی است که می توان با تکیه بر آنها پیشرفت و ترقی منطقه را رقم زد به شرطی که مدیران و مسئولان نالایق همراهی می کردند و حیف که روزگار، این روند خوشایند را قطع کرد…
خدمت اول
پس از درگذشت استاندار نظامی آذربایجان شرقی که با معارفه حاشیه داری مواجه شد و نظرات مختلفی در موفقیت یا عدم موفقیت عملکرد او وجود داشت، دولت سیزدهم در یک انتصاب جالب شهید “مالک رحمتی” را به عنوان سکاندار عمارت استانداری آذربایجان در تبریز برگزید که در اوایل معرفی آن مرحوم، با توجه به سن و عدم آشنایی با او در بین آحاد مردم این استان، انتخابی بس پر حرف و حدیث به نظر رسید.
اما دیری نگذشت که مالک رحمتی با حرکت های به جا و آگاهانه خود و با حضور بر سر پروژه های مختلف ملی، استانی و شهری و به چالش کشیدن مدیران آنها و همچنین گماردن مسئولانی آگاه و کاربلد در مسندهای استانی و شهری، محبوبیتی غیرقابل تصو در میان شهروندان آذربایحان شرقی به دست آورد که کمتر کسی در ۴ ماه قبل، فکر آن را در ذهن خود می پروراند.
در حقیقت، برای فعالان رسانه نیز جالب بود که یک جوان پایتخت نشین با آگاهی کامل بر گلوگاه های آذربایجان شرقی همیشه در میان مردم و با کمک و همدلی بوجود آمده در بین مردم، تمام مدیران تراز اول را بدون اطلاع غافلگیر می کند به طوری که بدون تعارف، یکی از مدیران کارکشته و قدیمی استان را در بازدید سرزده به یکی از شهرستان های تابعه تغییر داد و این تغییرات با جسارت، زنگ خطری برای سایر مدیران استانی تنبل و فربه بود تا در انجام مسئولیت های محوله تمام تلاش خود را به کار گیرند.
بازدید شبانه از بیمارستان ورزقان، پروژه های ساخت مسکن ملی و پروژه های درحال اجرای تبریز و سایر شهرستانهای استان، نه تنها باعث دلگرمی اهالی آذربایجان شرقی شد بلکه اخبار دیدارهای سرزده و انجام کارهای دقیق وی بازتابی گسترده در رسانه های خبری استان های همجوار و تورک نشین داشت که تمام فعالیت های این مدیر جوان و مدبر را در مقام مقایسه با استانداران و مسئولان استانی بر می آوردند.
خدمت دوم
یک فعال رسانه در آذربایجان شرقی با اشاره به اینکه استاندار شهید با درک درست از اولویت‌های توسعه منطقه ای، تکمیل پروژه های ارتباطی و ترانزیتی را در اولویت کاری خود قرار داده بود معتقد است: چندین بار پروژه راهبردی کریدور ارس را که حلقه‌های محبت و دوستی بین ایران و آذربایجان را محکم تر کرده و نقش ایران در کریدور شرق به غرب را تثبیت می‌کرد را پیگیری کرد و در آخرین روز کاری خود هم رئیس جمهوری را بر سر این پروژه راهبردی برد تا دستورات لازم را برای تسریع در اجرای آن کسب نماید.
“محمد سهرابی” افزود: مالک رحمتی در این مدت کم، نشان داد که بر سر توسعه آذربایجان و کسب رضایت مردم با احدی شوخی ندارد و بازدیدهای سرزده و جدی او از پروژه های مختلف در شهرستانهای دور و نزدیک استان موید این امر مبارک بود.
وی اضافه کرد: استاندار شهید در مدت کوتاه مدیریت خود در آذربایجان شرقی، لرزه بر تن مدیران نالایق استان انداخته بود، فشار زیادی به مدیران دستگاه‌های مختلف استان وارد می کرد تا روند خدمت به مردم و توسعه استان را تسریع کنند اما برخی مدیران نتوانسته بودند انتظارات استاندار شهید را برآورده کنند و همین که هفته ای گذشت و روزهای آینده موعد تغییر و تحولات مدیریتی در استان بود که دست سرنوشت مهلت این مهم را نداد و برخی مدیران نالایق استان از زیر فشار مطالبات استاندار خلاص شدند و فعلا دیگر کسی کاری به کارشان ندارد!
سهرابی اضافه کرد: حالا دیگر نه آل هاشمی هست که ناراحتی‌ها و مطالبات مردم را از تریبون های مختلف اعلام و پیگیری کند و نه استانداری همچون مالک رحمتی که مدیران کم کار و نالایق را توبیخ نماید اما فقدان آیت الله آل هاشم به عنوان یکی از سرمایه‌های بزرگ مردم آذربایجان چیزی نیست که به این زودی و راحتی جبران شود.
خدمت آخر
با فقدان استاندار شهید آذربایجان شرقی که مالک دلهای اکثریت مردم این استان بود به نظر می رسد روند شتابان اصلاحاتی که استاندار جوان اهل مراغه در پیش گرفته بود کُند خواهد شد اما با توجه به اینکه رحمتی، چند اولویت اساسی را برای توسعه و پیشرفت آذربایجان شرقی در سال ۱۴۰۳ ترسیم کرده بود می توان تا حدودی به آینده امیدوار بود به شرطی که برنامه های این شهید خدمت فراموش نشود.
یک فعال رسانه ای دیگر در آذربایجان شرقی در این باره معتقد است: از معاونان ارشد وی انتظار می رود با توجه به شرایط سیاسی کشور حداقل تا پایان سال جاری در مسند بالاترین سمت های اجرایی استان در حوزه های سیاسی، اجتماعی ،اقتصادی و عمرانی قرار داشته باشند تا اولویت های استاندار فقید در توسعه استان تا پایان سال جاری محقق گردد.
“سیدمرتضی احمدپور” با اشاره به برنامه های زنده یاد مالک رحمتی افزود: آرزوهای آن مرحوم شامل تدوین نقشه عملیاتی توسعه متوازن استان در عرصه‌های فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی، اتمام پروژه های عمرانی نیمه کاره آذربایجان شرقی، توسعه ارتباطات بین المللی استان، نگاه اقتصادی به ۲۷۱ کیلومتر مرز آذربایجان شرقی با کشورهای همجوار برای توسعه استان، تکمیل مصوبات سفرهای استانی رئیس دولت سیزدهم و غیره است که باید مورد توجه جدی معاونانش قرار گیرند.
اینک پس از گذشت حدود یک هفته از سانحه دلخراش هلی کوپتر حامل امام جمعه محبوب و استاندار پرتلاش، آذربایجان ناباورانه در غم از دست دادن این دو مرد بی ادعا، مردمی، لایق و میانه رو، در اندوه و عزا نشسته و هنوز هستند افرادی که باور این اتفاق ناگوار و جانکاه را در خود هضم نکرده اند.
بدین ترتیب و در حالی که شرایط مدیریتی آذربایجان شرقی در دولت سیزدهم به خاطر برخی انتصابات نادرست افول کرده و طبعاً مردم و نخبگان استان را از شرایط موجود دلسرد کرده بود اما، حضور یک استاندار جوان و کمتر شناخته شده در صدر مدیریت آذربایجان، شرایط مدیریتی این استان را به سرعت تغییر داد و نشان داد که در بدترین شرایط مدیریتی هم می توان مردم را امیدوار کرده و به آنها دلگرمی داد؛ قابل توجه بعضی از مسئولان بی مسئول!
