عصرآزادی آنلاین – امیر کریمزاد شریفی/ روزنامه نگار در آذربایجان شرقی
چند روز پیش به صورت اتفاقی در بازار فرش تبریز حضور چند نفر چینی توجه ام را جلب کرد؛ اول فکر کردم توریست هستند که از بازار فرش تبریز عکاسی می کنند ولی بعد متوجه شدم که بصورت حرفه ای عکاسی و تصویر برداری می کنند.
حس ژورنالیستی ام گُل کرد و پیگیر ماجرا شدم؛ یکی از کسبه گفت که این ها، دلالان کشور چین هستند، چند صباحی است که در بازار تبریز جولان می دهند و از طریق ارتباط زنده تصویری فرش‌های تبریز را به مشتریان هموطن شان می فروشند.
ماجرا برایم جذاب تر شد؛ پرسیدم خوب چگونه؟ عنوان کردند که فرد حاضر در بازار تبریز به صورت ارتباط تصویری از فرش‌ها تصویربرداری می کند و مشتریان در کشور چین بصورک آنلاین فرش هایشان را انتخاب می کنند! پرسیدم قیمت چطور؟ گفت نکته تاسف بار ماجرا همین است؛ تابلو فرشی که مثلاً ۲۰۰ دلار معادل ۱۲ میلیون تومان است زیرا طرف به زبان چینی حرف می زند، نمی فهمیم که به چه قیمتی معامله می کند ولی در برخی موارد متوجه شده ایم که جنس ۲۰۰ دلاری را به یکهزار دلار معادل ۶۰ میلیون تومان نیز به فروش می رسانند.
گفته های این تاجر فرش مرا عمیقاً به فکر فرو برد؛ قالی باف زحمت کشی در آذربایجان برای یک تابلو فرش ۶ ماه زحمت می کشد و در نهایت ۵ میلیون تومان دستش پول می رسد بعد این تابلو فرش ۱۲ میلیون تومان با مصالح و قاب اش به فروش می رسد در حالی که دلال چینی ۴۸ میلیون تومان پول دلالی می گیرد.
آنموقع بود که محتوای مناظره های کاندیداهای ریاست جمهوری در ذهنم مرور شد که یکی از کاندیداهای اصولگرا گفت می دانید چرا در ایران کسی دنبال سایت خرید و فروش اینترنتی آمازون نیست؟ چون ما دیجی کالا داریم!
این در حالی است که اگر بازارهای جهانی باز شده و امکان مبادله مالی برای هموطنان فراهم شود دیگر نیاز نیست یک دلال چینی چند برابر قالی باف زحمت کش ما از یک قطعه فرش دستباف سود کند؛ به راحتی می توان تصویر جنس را در آمازون بارگذاری کرد و با دریافت هزینه کالا را ارسال کرد.
اینکه تحریم فاجعه است برای همگان مبرهن است ولی تداوم آن قطعاً فاجعه بار تر است زیرا نمی شود جزیره ای بود در جهان بدون ارتباطات مالی و کالایی قطعاً دولت آینده باید فکری برای خروج از تحریم تدبیر کند تا بیش از این مردمان سرزمین مان خسران نبینند.
