عصرآزادی آنلاین/ دکتر میلاد محقق
هر انسانی در زندگی خود دارایی‌هایی دارد که تشخیص می‌دهد از آنها حفاظت و مراقبت کند و اجازه ندهد کسی به آنها آسیب برساند.
دارایی‌هایی که انسان آنها را ارزشمند می‌داند و اجازه نمی‌دهد که کسی به آنها آسیب وارد سازد بسیار هستند اما در یک تقسیم‌بندی کلی می‌توان گفت که سه عنوان، بیشتر از دیگر عناوین به چشم می‌خورد.
جان، مال و ناموس را می‌توان دارایی‌های یک انسان دانست که برای نگهداری از آنها تلاش می‌کند و اگر کسی بخواهد علیه آنها اقدامی داشته باشد، بی تردید با او برخورد شدید و سختی خواهد داشت.
جان را همه می‌دانند که چیست و همه از جان یعنی نعمت وجود برخوردارند و دارای دو بعد جسمی و روحی و روانی هستند و هر کس بخواهد سلامت جسمی و روحی انسان را مورد هجوم قرار دهد، با تمام وجود خود در برابر آن تهاجم خواهد ایستاد.
مال نیز به مجموعه‌ای از دارایی‌های منقول و غیرمنقول گفته می‌شود که انسانها بر آن مالکیت دارند و همواره از آنها مراقبت و محافظت می‌کنند.
اما ناموس چیست؟
در یک نگاه ساده به تعاریف رایجی که در جوامع مختلف بشری وجود دارد می‌توان دریافت که افراد از جنس مونث؛ ناموس تلقی می‌شوند و مردان، آنها را ناموس خود می‌دانند و برای حفاظت از آنها حاضرند حتی جان و مال خود را فدا کنند، اما آیا معنای ناموس فقط محدود به این نوع تعاریف است؟
حتما می‌دانید که در پادگانها به سربازان می‌گویند که اسلحه ناموس توست و باید در راه محافظت از آن، از هیچ کوششی دریغ نورزید! اما چرا اسلحه ناموس است؟ آیا تاکنون به این پرسش اندیشیده‌اید؟
کسی که برای نخستین بار از این عبارت استفاده کرد می‌دانست که اسلحه در دستان سرباز امنیت‌آور است اما اگر توسط افراد تبهکار از دستان او ربوده شود، می‌تواند فاجعه‌ای بزرگ بروز یابد و از طرفی نیز می‌دانست؛ سربازانی که وارد پادگانها می‌شوند از درجات سواد و درک متفاوتی برخوردار هستند و حتی در میان آنها افراد بیسواد نیز وجود دارند، به همین دلیل بایستی از واژه‌ای مفید و موثر برای فهماندن میزان و درجه‌ی اهمیت حفاظت از اسلحه استفاده کند که همه‌ی سربازان در هر سطحی از سواد و بهره‌ی هوشی، آن را بفهمند.
“ناموس” واژه‌ای است که همه‌ی طبقات و اقشار جامعه نسبت به آن حساسیت دارند و همواره در حفظ آن می‌کوشند پس تشخیص داده شد تا در راه محافظت از سلاح و پیشگیری از فجایع ضد امنیتی در جامعه و به منظور نشان دادن میزان و درجه‌ی اهمیت محافظت و مراقبت از اسلحه، از این واژه بهره گرفته شود.
واژه‌ی ناموس سالهاست در پادگانهای نظامی مورد استفاده قرار می‌گیرد و دلیل آن نیز فهماندن میزان اهمیت حفاظت از سلاح یا اسلحه توسط سربازان از هر قشر و طبقه‌ای از جامعه است که غفلت از نگهداری دقیق آن، می‌تواند فاجعه به بار آورد.
اما جا دارد در باره معانی دیگر ناموس جستجو کنیم و ببینیم که چه موارد دیگری می‌تواند مصداق بارز معنای ناموس باشد تا مردم و مسئولان در باره حفاظت از آنها، تلاش و کوشش بیشتری از خود نشان دهند!؟
بدخواهان این مرز و بوم سالها در تلاش هستند، ایران و ایرانی را خلع سلاح کنند تا در هنگام تهاجم و حمله علیه آنها، هیچ سلاحی برای دفاع از خود در دست نداشته باشند؛ اما شاید گمان کنید منظور از خلع سلاح همان سلاح‌های متعارف نظامی و جنگی است و همه باید مراقب باشیم تا ما را خلع سلاح نکنند، خیر؛ سلاح ایران و ایرانی فرهنگ اوست و آنچه در طول اعصار گذشته و در دوره‌ی معاصر در این سرزمین می‌درخشد و درخشش آن، سراسر گیتی را تحت تاثیر خود قرار داده همانا فرهنگ، هنر و ادب ایرانیان است که همچون پوسته‌ای قدرتمند از هسته‌های ارزشمند خود یعنی ایرانیان که آفرینندگان فرهنگ، هنر و ادب ایران زمین هستند، دفاع و محافظت می‌کند.
همه‌ی بدخواهان این مرز و بوم می‌دانند و فهمیده‌اند؛ تا زمانی که ایران و ایرانی از سلاح فرهنگ، هنر و ادب برخوردار و بهره‌مند است، نمی‌توان بر او چیره و غالب شد و راه عبور از دژهای قدرتمند ایرانیان فقط و فقط، خلع سلاح فرهنگی ایران و ایرانی است.
البته مسلح بودن به سلاح‌های متعارف نظامی و جنگی پیشرفته و به روز جهان امری روشن، ضروری و مقوله‌ی جداگانه‌ای است که همیشه باید اهمیت داشته باشد و برای دفاع از این کهن سرزمین لازم است اما این نکته‌ی مهم را نباید فراموش کنیم؛ همه‌ی ایرانیانی که کاربر این سلاح‌ها در دفاع از میهنمان هستند نیز باید مسلح به فرهنگ، هنر و ادب ارزشمند ایرانی باشند تا اهمیت دفاع از مواضع فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی ایران زمین را دانسته و فهمیده باشند.
رهبر انقلاب در سالهای گذشته به درستی از واژه‌ی تهاجم و شبیخون فرهنگی استفاده کرده‌اند و به همگان هشدار داده‌اند که مراقب این نوع حملات باشند، بویژه آنکه اکنون با بکارگیری از پدیده‌های نوظهور فناورانه علیه ایرانیان، میزان آسیب‌پذیری را افزایش داده و تلفات فرهنگی، هنری و ادبی ما را بیشتر کرده‌اند.
اکنون با وجود ابزارهای تهاجمی تحت وب؛ برد مهمات کشنده‌ی فرهنگی، هنری و ادبی بدخواهان این مرز و بوم بیشتر شده تا جایی که وارد خانه‌های تک‌تک ما ایرانیان شده است و قربانی و تلفات می‌گیرد و بسیاری از ما ایرانیان، هنوز در غفلت بسر می‌بریم و اگر با این شیوه‌ی زندگی راه بپیماییم، شکست ما قطعی و حتمی خواهد بود.
راهی که باید توسط رئیس جمهوری منتخب و مردم ایران پیموده شود این است که برای پیشگیری و مقابله با تهاجم فرهنگی، چاره‌جویی جدی انجام گیرد و هر یک از ایرانیان در جای درست و تخصصی خود قرار گیرند تا بتوانیم در مقابل این تهاجم‌ها که در واقع هویت ما را هدف قرار داده‌اند؛ دوام بیاوریم و از شکست سنگین، جلوگیری کنیم.
چه کسانی می‌توانند از خلع سلاح ایرانیان توسط بدخواهان این مرز و بوم جلوگیری کنند؟
در هنگام نبرد؛ چه در دفاع و چه در حمله (تک و پاتک؛ آفند و پدافند)، هر کسی که در هر نقطه‌ای از جبهه‌ی نبرد و دفاع قرار داشته باشد، باید از تخصص‌های لازم و ضروری نقطه‌ای که در آن قرار دارد برخوردار و بهره‌مند شود، در غیر اینصورت شکست قطعی خواهد بود.
اکنون که با انتخاب رئیس جمهوری جدید توسط مردم، در اقشار مختلف جامعه امید آفرینی پدیدار گشته است؛ باید مراقب طرح و برنامه‌های بدخواهان این مرز و بوم در راستای خلع سلاح فرهنگی ایران و ایرانیان باشیم و از هر اقدام اشتباهی پرهیز کنیم زیرا در چنین مقاطع حساسی است که بدخواهان، بیشترین ضربات را بر پیکر میهن عزیزمان وارد می‌سازند.
دوران انتقالی دولت‌ها؛ یکی از حساس‌ترین زمان‌های تاریخی کشورمان است که در لحظه‌لحظه‌های آن، “اپورتونیست‌ها” بسیار فعال هستند تا خود را در جایگاههای مهم نصب کنند و همیشه از امکانات ویژه برای این کار برخوردار و بهره‌مندند.
اپورتونیست‌ها، فرصت‌طلب‌ها و ابن‌الوقت‌ها؛ برای نصب شدن در جایگاههای مهم و حساس از هر وسیله‌ای برای توجیه خود و جایگاهشان استفاده می‌کنند و بیشترین ضربات را همین طبقه از جامعه بر دولت‌ها وارد می‌سازند.
آقای رئیس جمهوری منتخب مردم؛ به اطراف خود بنگرید و ببینید که چند اپورتونیست و فرصت‌طلب می‌بینید و چرا آنان در کنار شما دارای امنیت حضور هستند!؟ دیری نمی‌پاید که از غفلت شما و یاران و همراهان درستکارتان سوء استفاده می‌کنند و مهمترین جایگاه‌ها را از آن خود می‌سازند.
اینان هستند که باعث آبروریزی دولت‌ها می‌شوند و اگر زیرک نباشید؛ آبروی دولت چهاردهم را نیز خواهند برد.
در این هنگام؛ فرمایش حضرت امام صادق (ع) را به یاد بیاورید که فرمودند:
کونوا لنا زینا و لا تکونوا علینا شینا: مایه زینت ما باشید و مایه زشتی و بدنامی ما نباشید.
کسانی را در دولت خود برای جایگاههای فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی بگمارید که باعث زینت و افتخار دولت تحت مدیریت شما شوند نه آنهایی که باعث آبروریزی گردند.
در این راه؛ از کسانی که زمینه‌ساز و همراه برنامه‌های بدخواهان این مرز و بوم برای خلع سلاح فرهنگی ما ایرانیان هستند، در جایگاههای مدیریت دولتی بهره نگیرید زیرا بعدها باید پاسخگوی مردم شریف ایران باشید.
فرهنگ ما ایرانیان؛ ناموس ماست زیرا فرهنگ خوب است که هنجارهای خوب اجتماعی را می‌سازد و هنجارهای خوب اجتماعی؛ هنجارهای خوب اقتصادی و سیاسی را شکل می‌دهد.
پس اگر وضعیت و شرایط خوب اقتصادی و سیاسی را می‌خواهیم، باید وضعیت و شرایط خوب فرهنگی و اجتماعی را بسازیم که سازنده‌ی فرد و اجتماع، فرهنگ درست است و هویت فرهنگی درست؛ هویت اجتماعی، اقتصادی و سیاسی درست‌تری را ایجاد و برقرار می‌سازد.
به همین دلیل است که بدخواهان این مرز وبوم، به فکر خلع سلاح فرهنگی ایرانیان افتاده‌اند تا از این راه بتوانند وضعیت و شرایط فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی میهن عزیزمان ایران را به نابسامانی سوق دهند و بر امور مردم سلطه یابند.
هویت فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی ما ایرانیان که اکنون بخشی از آن در میراث فرهنگی ما جای دارد شامل محصولات و فرآورده‌های ملموس و غیرملموسی از جنس “هنرهای سنتی” است که توسط پیشینیان و نیاکانمان در زمان‌های پیشین، آفریده شده است و کسانی باید در جایگاههای مدیریتی این امور بکار گماشته شوند که به میزان ارزش و اهمیت حفاظت از آنها به مانند ناموس خود؛ آگاهی و حساسیت داشته باشند و اگر اینچنین نباشد، هیچ امیدی برای بهبودی فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی این کشور وجود نخواهد داشت زیرا همانگونه که پیشتر به آن اشاره شد؛ راه و راهکار سازندگی فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی ایران؛ پیشگیری و مقابله با طراحی و اجرای برنامه‌های بدخواهان این مرز و بوم برای خلع سلاح ایران و ایرانی است و اگر ما نتوانیم از عناصر هویت‌بخش فرهنگی ایران زمین مراقبت و مواظبت کنیم، سایر سنگرها را نیز به مهاجمان واگذار خواهیم کرد.
بر ماست تا با هوشیاری هرچه بیشتر و پیشتر از گذشته؛ مراقب رفتار فرصت‌طلب‌ها باشیم و از نفوذ آنها در جایگاههای مهم دولتی پیشگیری کنیم و با گماردن شخصیت‌های برجسته فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی دلسوز و دارای دغدغه برای سرافرازی ایران و ایرانی در پست‌های مدیریتی؛ مانع از سیطره و استیلای نظام سلطه و استکبار جهانی بر میهن عزیزمان ایران شویم.
