عصرآزادی آنلاین/ یوسف پزشکیان/ استادیار دانشگاه صنعتی سهند تبریز
جمهوری اسلامی ایران سالهاست در حال مبارزه تمام عیار با اسرائیل است؛ به جز جنگ نظامی مستقیم، دشمنی اسرائیل تقریباً به همه عرصه‌ها کشیده است.
ترور، تحریم، نفوذ در ساختار اداری و سیاسی کشور، جنگ رسانه ای، تحریک و تقویت گسل‌های داخلی، جنگ نظامی در کشورهای همسایه و همراه، پشتیبانی از گروه‌های معاند و برانداز و غیره؛ انکار جنگ با اسرائیل ساده لوحانه و کوته نظرانه است.
ترور و شهادت “اسماعیل هنیه” که مهمان ایران نیز بود، خسارت بزرگ آشکار و غیرقابل جبرانی است اما توجه داشته باشیم که ما سالهاست در معرض خسارت های پنهانی قرار داریم که مانند خوره به جان کشورمان افتاده و مردم را خسته کرده است؛ فقر، اختلافات داخلی، بحث‌های خسته کننده سیاسی، فساد و تبعیض همگی سنگرهایی است که یک به یک عقب‌نشینی کرده ایم تا به اینجا رسیده ایم.
از آنجایی که ما اکنون در میدان‌های مختلفی داریم می‌جنگیم، استراتژی خود را باید همه جانبه و جامع نگرانه تنظیم کنیم، اگر بپذیریم میدان اصلی جنگ با اسرائیل نظامی نیست و اتفاقاً آنها دوست دارند پای ما را به جنگ نظامی نیز بکشند، با تامل قدم هایمان را بر می‌داریم.
وقتی متوجه شدیم که میدان مبارزه گسترده است، روش های مبارزه نیز متنوع است و وظیفه هر کسی متناسب با فهم و دانش و توانش تعریف می شود.، مبارزه اطلاعاتی، سیاسی و امنیتی متولی خود را دارد و آنها باید وظایف خود را انجام دهند، کار بقیه مردم و دولت اصلاح امور کشور است.
در حقیقت، اصلاح امور کشور بزرگترين ضربه به اسرائیل است، مراقب باشیم که حواسمان را از موضوع اصلی پرت نکنند، موضوع اصلی کشور همچنان اقتصاد، معیشت، اختلافات داخلی، فساد، تبعیض و ناکارآمدی است.
مهم نیست ما روی دشمنی و دعوا با اسرائیل هم نظر هستیم یا نیستیم، چه خوشمان بیاید و چه خوشمان نیاید این دعوا وجود دارد لذا هر نظری درباره اسرائیل داشته باشیم فرقی نمی‌کند زیرا اصلاح امور کشور راهبرد قابل توافق است.
کوتاه سخن اینکه، هر کس ایران را دوست دارد می تواند بر روی این گزینه توافق کرده و کمک کند تا مشکلات مردم کمتر شود، اقتصاد کشور رشد کند و وحدت و همدلی بیشتر شود و این مهم به طور حتم به ضرر اسرائیل است.
