عصرآزادی آنلاین / سرویس فرهنگی:
همزمان با آیین گشایش نمایشگاه «دروس، شماره ۳۴» در گالری آرتبیشن، کتاب «گالری گلستان» رونمایی شد.
عصرآزادی آنلاین – علیرضا نیاکان؛ این دو رویداد هنری، با تمرکز بر ۳۵ سال فعالیت لیلی گلستان در کسوت گالری‌دار و به بهانه هشتاد سالگی او برگزار شد.
گالری گلستان نخستین گالری ایران است که پس از انقلاب به همت لیلی گلستان تأسیس شده است.
در نمایشگاه «دروس، شماره ۳۴» آثار ۴۶ تن از هنرمندانی که پیشتر در گالری گلستان نمایشگاه داشته‌اند، در معرض دید علاقه‌مندان قرار گرفته است.
محمود دولت آبادی در مراسم رونمایی کتاب گالری گلستان، گفت: لیلی گلستان بر گردن بسیاری از ما حق دارند و ما قدر او را می‌دانیم.
او با اشاره به سابقه دوستی خانوادگی‌اش با لیلی گلستان گفت: بیش از نیم قرن است که با او رابطه خانوادگی داریم و فرزندانمان با هم بزرگ شده‌اند. لیلی گلستان احترام عمیقی به کار کردن قائل است و در نیم قرنی که او را از نزدیک می‌شناسم حتی یک لحظه هم دست از کار کردن نکشیده و ناامید نشده است و این بسیار ارزشمند است.
دولت آبادی ادامه داد: لیلی گلستان در خانواده‌ای زندگی کرده که همیشه مرکز فرهنگی، هنری و روشنفکری بوده است. یادم می‌آید در اوایل دهه ۴۰ که آقای ابراهیم گلستان روزن را تأسیس کردند، از من، سعید سلطان پور و خزایی خواست تا شعر‌های سهراب سپهری را بخوانیم، شما فکرش را بکنید ما چه شوقی داشتیم از این اعتماد و پیشنهاد ابراهیم گلستان. آن هم زمانی که هنوز ۲۳ ساله نشده بودیم.
او شخصیت و آثار سهراب سپهری را مصداق بارز سهل و ممتنع خواند و گفت: لیلی گلستان و سهراب سپهری رابطه دوستی عمیقی داشتند و اتفاقاً گالری گلستان نیز با نمایش آثار سهراب سپهری افتتاح شد و من هم جز نخستین کسانی بودم که به تماشای این نمایشگاه رفتم.
دولت آبادی ادامه داد: ۳۵ سال گالری داری، آن هم در کشوری که هر روز دستخوش مسائل مختلف هستیم کار ساده‌ای نیست. لیلی گلستان با برپایی هر نمایشگاه به آیندگان نیز فکر کرده و خوشحالم امروز به همت او بخشی از تاریخ هنر تجسمی ما برای آیندگان مدون شده است.
او در پایان سخنانش گفت: ذهن متمرکز لیلی گلستان آن هم در وضیعت پریشانی اجتماعی ایران، همیشه برای من ستایش‌آمیز بوده است اگر بخواهیم در زندگی شهری یک شخصیت مثل «مرگان» کتاب «سلوک» پیدا کنیم همین خانم گلستان است.
در ادامه مراسم احترام برومند با اشاره به دوستی ۵۰ ساله‌اش با لیلی گلستان گفت: سابقه آشنایی من با لیلی گلستان به سال ۱۳۴۶ و کار در تلویزیون باز می‌گردد اما از سال ۱۳۵۱ که لیلی گلستان نویسنده برنامه کودک شد، دوستی ما شکل گرفت و این برنامه و همکاری با لیلی گلستان از نقاط عطف زندگی من به شمار می‌رود.
او افزود: اگر من توانستم به وسیله برنامه کودک با خانواده‌ها ارتباط بگیریم بخشی از آن را مدیون متنهای خوب لیلی گلستان هستم.
برومند افزود: لیلی گلستان انسان بسیار قویی و مصممی است و یک رفیق تمام عیار است او همیشه برای من الگو بوده است، البته فکر می‌کنم هرگز به گردپای او نرسیده‌ام.
برومند با اشاره به دوران سخت بی‌کاری‌های اهل فرهنگ و هنر پس از انقلاب گفت: ما همگی با هم خانه نشین شدیم و هیچ منبع درآمدی نداشتیم. یک بار لیلی گلستان پیشنهاد داد که با هم یک مهد کودک راه بیندازیم من هم استقبال کردم اما بعد او فکر کرد اگر یک کتاب فروشی راه‌اندازی کند بهتر است و بعد کتاب فروشی‌اش را گالری کرد.
او افزود: در همان سال‌ها چون کار و منبع درآمدی نداشتیم من وهمسر پرویز صیاد با هم خیاطی می‌کردیم و لباس‌هایی که می‌دوختیم می‌فروختیم. با این که خیاطی‌مان خوب نبود اما لیلی گلستان هر بار می‌آمد و از ما لباس می‌خرید و با این کارش از ما حمایت می‌کرد. او در تمام زندگی‌اش از دوستانش و جوان‌ها حمایت کرده است و در سختی‌ها تنهایشان نگذاشته است.
لیلی گلستان هم در ادامه این مراسم گفت: انتشار کتاب گالری گلستان و برپایی نمایشگاه «دروس، شماره ۳۴» به همت دو جوان است و من قدردان لطف این عزیزان هستم.
او افزود: به نظر من کتاب گالری گلستان بسیار درجه یک و خوب شده است و خوشحالم که کارنامه گالری گلستان برای نسل‌های بعد نیز به جا می‌ماند. من در این ۳۵ سال گالری داری، واقعاً ۳۵ سال حرص خوردم، بغض کرده‌ام، دعوا کرده‌ام، جیغ زده‌ام، عشق کرده‌ام و با همه این کار‌ها هدفم این بوده که هنر‌های تجسمی ایران را یک پله ارتقا بدهم و تلاش‌های من و همکارانم موجب شده که هنر‌های تجسمی ما بماند و از یاد نرود.
