عصرآزادی آنلاین– شهرام صادق زاده/ خبرنگار حوزه اقتصادی
روز ۱۷ مرداد هر سال که فرا می رسد نتیجه یک سال فعالیت و خبررسانی یک خبرنگار جمع بندی می شود، روزی که اولِ فروردین برای ما خبرنگاران محسوب شده و عین آغاز سال جدید است زیرا نقطه ای برای اتمام سالی که گذشت است و از فردای این روز، انتظار مخاطبان و شهروندان در راستای انعکاس مشکلات جاری دوچندان می شود.
دشواری در تامین مخارج زندگی همانند تمام اقشار مردم، برای ما نیز پابرجاست و برخلاف تفکری که خبرنگاران را در تامین معیشت زندگی، بدون مشکل می داند با ترکیبی از انواع مشکلات دست و پنجه نرم می کنیم اما برخی ها معتقدند که خبرنگار بیکار است که در پی مسائل مردم پرسه می زند؛ و شاید هم خفته در خوابند که احساس و عشق به خبرنگاری و دست گیری از همنوعان خود را هضم نمی کنند.
در حقیقت، مشکلات اقتصادی و اجتماعی شهروندان استانهای کشور آنقدر زیاد است که گاه مشکلات خودم را نیز فراموش می کنم؛ یکی، دو تا هم نیستند که بتوان به ترتیب اهمیت نوشت، زیرا همگی از بیکاری و گرانی گرفته تا عدم رعایت حقوق شهروندی و معضلات اجتماعی و اقتصادی و غیره دارای اهتمام ویژه مسئولانی هستند که دولت ها یک به یک بر سر کار می آیند و چند سال بعد، می روند و این مردم بیچاره با هزاران مشکلات در سر جای اول ایستاده اند و همان آش و همان کاسه به سبک و سیاق جدید شروع می شود.
از سال ۱۳۸۰ که به صورت حرفه ای در عرصه رسانه فعالیت داشته ام به ندرت به یاد می آورم که مشکلات صنفی فعالان حوزه رسانه از سوی یک دولت به طور تمام و کمال حل شود کمااینکه موضوعاتی همچون ساماندهی خبرنگاران از زمان دولت نهم، تثبیت سختی و زیان آوری حرفه خبرنگاری از زمان دولت دهم، قضیه مسکن خبرنگاران از زمان دولت یازدهم، مصونیت سیاسی فعالان رسانه از زمان دولت یازدهم، حمایت از اقتصاد پایدار رسانه ها از زمان دولت سیزدهم و غیره به صورت جسته و گریخته مطرح شده و متاسفانه تا اینکه برنامه ریزی های بی مسئولانه طی ۴ الی ۸ سال اندک اندک (!) به سوی نتیجه پیش برود عمر دولت به انتها می رسد و روز از نو، روزی از نو…
برای همین است که وقتی در اوقاتی بسیار محدود و به دور از چشم برخی جریان ها با همکاران رسانه ای کشورهای همسایه به گپ و گفتگو می نشینیم متوجه می شویم که چقدر با خبرنگاران واقعی فاصله داریم زیرا همکار آن سوی مرز، بدون مشکلات صنفی ایرانی فقط و فقط به فکر تحلیل و انعکاس وقایع و رویدادهای منطقه تحت گستره خود فعالیت می کند و همکاران ما با قبول انواع تهدیدات و مشکلات مالی و صنفی هنوز اندر خم یک کوچه درجا می زنند.
وقتی در محافل صنفی رسانه ای تاکید می شود که روز خبرنگار فرصت مُغتنمی برای مطرح کردن مصائب و مشکلات خبرنگاران است تعبیر بسیار جالبی است زیرا در طول یکسال فعالیت خبرنگاران که اکثراً در راستای انعکاس مشکلات کلان، استانی، منطقه ای، شهری و حتی روستایی صورت می گیرد مجالی برای بیان مشکلات خود خبرنگار نیست به جز همین یک روز که آن هم معمولاً با تبریک و وعده به سر می رسد و تا روز ۱۷ مرداد سال بعد، خبر مسرت بخشی به گوش نمی رسد.
خبرنگاران رسانه های گروهی استانهای کشور معمولاً از وعده مسئولانی که در ظاهری فریبنده به آنها روی خوش نشان می دهند دلگیر هستند زیرا خبرنگاران به عنوان نمایندگان افکار عمومی، همواره با ناملایمات برخی مسئولان نالایق روبرو شده اند که در مقابل خواست رسانه ای ها که همانا بیان مشکلات مردم بوده است مقاومت کرده و با کمال وقاحت در روز گرامیداشت مقام خبرنگار با حرکت های تزویرکارانه و عوام فریب سعی در عادی نشان دادن اوضاع و احوال بوده اند در حالی که این نوع رفتار در حقیقت، روی گردانی به حق و حقوق اقشار مختلف مردم است و خبرنگار واسطه ای بیش نیست؛ پس در ازای قولی که به خبرنگاران می دهید مسئول باشید.
