عصرآزادی آنلاین – ✍️ شهرام صادق زاده – خبرنگار حوزه اقتصادی آذربایجان شرقی
همیشه از اجداد و نیاکانمان شنیده ایم که تبریز و آذربایجان از قدیم الایام سرآمد مناطق ایران و کشورهای همسایه در حوزه داد و ستد و تجارت بوده است، گواه آن هم تاسیس نخستین اتاق تجارت کشور در سال ۱۲۸۵ خورشیدی در شهر تبریز است به طوری که این منطقه دروازه اروپا نام گرفته و موقعیت بسیار استراتژیکی دارد.
پس از آن سالهای درخشان اما، در سالهای اخیر شاهد اُفت ملموس جایگاه دیار آذربایجان در حوزه اقتصادی و تجارت بوده ایم که دلیل آن هم علاوه بر سیاست های ناکارآمد دولت های اخیر در حوزه اقتصاد، شاید عدم تسلط مدیران ارشد آذربایجان شرقی به عنوان یک استان صنعتی و تولیدمحور به عِلم اقتصاد باشد.
در حقیقت، تبریز و آذربایجان قبل از آنکه مرکز سیاسی منطقه شمالغرب و غرب ایران باشد با قرار گرفتن در مسیر جاده ابریشم توانسته بود در جمع ۵ شهر بزرگ و مهم تجاری جهان قرار گیرد و در سایه وجود مراکز صنعتی و دارا بودن ذهنیت توسعه تجارت در میان فعالان اقتصادی آن، امروز نیز می توان اندیشه پیشرفت را در جمع مردان اقتصادی این خطه متصور شد به شرطی که یک رجال اقتصادی به دور از هیاهوی امنیتی و جریان های سیاسی بر والی گری آذربایجان تکیه زده و بر امور جاری حوزه اقتصاد مشکل دار این استان مدیریت نماید.
انتخاب یا به تعبیر بهتر، انتصاب استاندار جدید آذربایجان شرقی در مدت عمر ۴ و یا ۸ ساله دولت چهاردهم، شاید قوی ترین پالس را به بخش اقتصادی این استان وارد نماید به نحوی که، فردی که مدیریت ارشد آذربایجان شرقی را به دست می گیرد حتماً باید دارای ویژگی نگرش اقتصادی و با درصد پایین تر بینش سیاسی باشد تا بتواند از طریق ریاست توانمند خود بر شورای گفتگوی دولت و بخش خصوصی و سایر ارکان تصمیم گیری، این دیار را در حوزه کلان کشوری فعال کرده و موجب باز شدن گِرِه های اقتصادی آذربایجان بدون تنش یا همسویی با جریانات سیاسی باشد.
به بیان صریح تر، مدیریت ارشد استانی که داعیه قطب اقتصادی شمالغرب و غرب ایران را دارد باید نه در حد و اندازه معاون یا مسئول رده شهرستانی و استانی، بلکه در زمره یک اقتصاددان کاربلد و با عِلم اقتصاد در سطح بین المللی باشد تا بتواند با اتکا به ایده های تخصصی خود و مشاوره با نخبگان این حوزه، راه توسعه و پیشرفت اقتصادی زادگاه خویش را فراهم آورد.
پُست استانداری آذربایجان شرقی به عنوان یک استان صنعتی بسیار حائز اهمیت است و گویا پرزیدنت مسعود پزشکیان برای اینکه بتواند با اقدامات توسعه محور بار دیگر رونق اقتصادی را به منطقه آذربایجان بازگرداند نیازمند انتخاب گزینه اقتصادی به جای گزینه سیاسی است؛ چرا که در دولت های گذشته اثبات شد که گزینه های سیاسی و نظامی روند توسعه استان را کُند کرده و مانع از تحقق برنامه های اقتصادی تاثیرگذار در منطقه شده اند، حال اینکه هر زمان والی آذربایجان با نگاهی اقتصادی و صنعتی گام در عمارت استانداری گذاشته است شاهد رقم خوردن تحولاتی عمیق در استان بوده ایم و در غیر اینصورت عقب ماندگی های این استان که از دوران مدیریت ناکارآمد اقتصادی سنوات گذشته به یادگار مانده، تداوم خواهد یافت.
با این اوصاف، فعالان آذربایجان شرقی که بر راه و رسم فعالیت های تجاری تسلط دارند انتظار دارند مدیریت ارشد این استان با گام های استوار و به دور از بازی های سیاسی، فقط در اندیشه توسعه اقتصادی مناطق مختلف آذربایجان بوده و یاریگر بخش خصوصی این استان باشد نه اینکه فقط در حد شعار باقی بماند…
