تیم تراکتور به آرزوی دیرینه خود که قهرمانی در لیگ برتر بود؛ دست یافت.
عصرآزادی آنلاین_مهدی شیرازی فر: تاریخ در تبریز ورق خورد، تاج لیگ برتر بر سر مردان سرخ نشست و یک‌بار دیگر اثبات شد که «تراکتور»، فقط نام یک تیم نیست؛ غرور مردمی با اراده است، طوفانی از غیرت که هر مانعی را درمی‌نوردد.در هفته بیست‌وهشتم لیگ، در ورزشگاه سردار آزادگان قزوین، تراکتور در حساس‌ترین مقطع فصل، شمس‌آذر قزوین را با نتیجه ۴ بر صفر در هم کوبید؛ شکستی تحقیرآمیز برای تیمی که در بازی رفت با یک گل، تراکتور ۱۰ نفره را زمین‌گیر کرده بود. اما این‌بار، جواب محکم بود؛ پاسخی کوبنده، دقیق و حساب‌شده.مربی نبود، کاپیتان نبود، حتی فریاد خداداد عزیزی هم از کنار خط زمین شنیده نمی‌شد؛ اما آنچه حاضر بود، غرور آذربایجان، اتحاد تیم، و ایمان به یک هدف مشترک بود: قهرمانی!گل‌هایی که بوی قهرمانی می‌دادنددو گل دوماگوی ، فوروارد فرصت طلب؛.گل امیرحسین حسین‌زاده که با شم گلزنی و فراری برق‌آسا وارد دروازه کرد. و سرانجام، اولین پنالتی فصل برای تراکتور هم نصیب کسی شد که در این فصل بارها بازوی اعتماد بوده: ریکاردو آلوز، کاپیتان پرتغالی و بی‌ادعای تیم.ضربه‌ای مطمئن و قاطع، درست مثل مسیر تراکتور در این فصل.دستاوردی بدون نیمکت، اما با روح تیمیشاید دراگان اسکوچیچ حضور نداشت، شاید شجاع در میدان نبود، و شاید خداداد، مدیر فنی تیم، از سکوها بازی را دنبال می‌کرد. اما آنچه تراکتور داشت، از هر تاکتیک و هر سیستم فنی مؤثرتر بود: اتحاد، انسجام و عطش برای پیروزی.در حالی که سپاهان، نزدیک‌ترین تعقیب‌کننده، با ۵۶ امتیاز، در تکاپوی حفظ امید بود، تراکتور با ۶۴ امتیاز و اختلاف هشت‌امتیازی، عملاً قهرمانی را قطعی کرد.
تبریز، شهری که دوباره زنده شد
هزاران هوادار، از جای‌جای آذربایجان و ایران، در خیابان‌ها جشن گرفتند. پرچم‌های سرخ، بوق‌ها، اشک شوق، فریادهای « یل یاتار طوفان یاتار یاتماز تراختور بایراقی!» و کوچه‌هایی که سال‌ها در انتظار چنین شبی بودند.این قهرمانی، فقط برای یک فصل نیست. این قهرمانی، نقطه عطفی است برای بازگشت تراکتور به جایگاهی که شایسته آن است؛ تیمی مدعی، با ثبات، و نماد غیرت و اتحاد.
