عصرآزادی آنلاین/ محمد فرج‌پور باسمنجی
به این دولت بگویید احیای دریاچه اورمیه، پول، فکر و هماهنگی ارگان های ملی و محلی و مشارکت مردم را می طلبد.
●حداقل انتظار کارشناسان و دانشمندان و مردم اختصاص اعتبارات ملی از صندوق ذخیره ارزی برای احیای دریاچه ارومیه است.
بازدید دکتر پزشکیان از دریاچه اورمیه از یکسو مایه خوشحالی و از سویی مایه تأسف است. مایه خوشحالی از این بابت، بالاخره رئیس جمهور در سفر غیررسمی نوروزی به خاستگاه خود، دریاچه اورمیه را هم از نزدیک دیده و شاهد احتضار و افول همیشگی سال های اخیر آن است. ایشان بهتر می‌داند هنگامی که دانشجوی دانشگاه تبریز بوده، هنگام رفت و آمد های مکرر دانشجویی بین تبریز و ارومیه و سپس در مناصب مردمی، علمی و دولتی، شاهد سرزندگی و حیات این نگین وقت آبی بوده و امروز که در راس عالی ترین مقام اجرایی کشور به پشتیبانی ملت نشسته است باید تمام هم و غم خود را برای آبدار شدن مجدد آن بکار گیرد و با تدوین و ارائه طرح های کارشناسی و توجیهی حتی رهبر انقلاب را که آنهم ریشه در این خاک پاک آذربایجان دارد مجاب کند از صندوق ذخیره ملی دستور پرداخت حداقل چند میلیارد دلار برای احیای طرح های کوتاه مدت، میان مدت و طویل مدت برای نجات دریاچه ارومیه را صادر کنند و مایه تأسف از این بابت که دولت ایشان ستاد احیای دریاچه ارومیه را از ملی به محلی تبدیل کرده است و بجای درگیر کردن وزارتخانه و سازمان هایی چون جهاد کشاورزی، نیرو، برنامه و بودجه، محیط زیست و وزارت علوم همه امور را به دوش رضا رحمانی انداخته است.
باید در دو جمله طلایی که ماحصل نشست‌های کارشناسان کمیته کشاورزی، آب، محیط زیست و دریاچه اورمیه خانه توسعه آذربایجان است می توان گفت: احیای دریاچه ارومیه بدون فکر خلاق، تزریق پول از صندوق اعتبارات ارزی و منابع ملی، هماهنگی دستگاه‌های فوق در سطوح ملی و محلی و تشکیل ستادی در داخل هیات دولت برای پیگیری این امور و جلب مشارکت مردمی و ذینفعان امکان پذیر نخواهد بود و باز هم مایه تاسف از این بابت که بزرگترین دریاچه داخلی کشور که ۹۵درصد ۶ هزار کیلومتر وسعت آن خشک شده و ۳۲ میلیارد آب ذخیره آن در سال ۷۴ امروز به کمتر از ۱ میلیارد مترمکعب رسیده و ۲۱ رودخانه دائمی و فصلی و ۴۹ رودخانه مقطعی یا به دلیل خشکسالی یا برداشت های غیرمجاز و احداث سد و کاشت محصولات زراعی و باغی آب بر فراوان و یا آوردن آب آن برای مصارف خانگی و صنعتی به شهر بزرگی چون تبریز؛ نگین آبی آذربایجان را در معرض مرگ و نیستی قرارداده و گزند روزگار و زیاده خواهی انسان و عدم توجه به مسائل محیط زیستی و بطور کلی اهمال دولت و ملت ششمین دریاچه بزرگ شور جهان را به حال احتضار و مرگ تدریجی انداخته است. بد نیست بدانید در قصور شرکت‌های آب منطقه ای استان های آذربایجان و کردستان بیش از ۱۰۰ هزار حلقه چاه عمیق و نیمه عمیق در حوضه آبی دریاچه اورمیه حفاری شده است. ولی خوشبختانه نگاه ملی و محلی برای سرزنده کردن دریاچه ارومیه در این دولت بارقه امید نجات آن را در دل مردم دوچندان کرده است.
