به گزارش عصر آزادی آنلاین، روزی روزگاری در این شهر تبریز – که در بسیاری جنبه ها شهره عالم است – روزنامه نگاری بود به نام محمد علامی. آدمی بدنام بود که روزنامه نگاری را بهانه ای برای اخاذی از مردم و مسئولین شهر قرار داده بود، طوری که کمتر فرد صاحب آبرو می توانست از کمند باجگیری او رهایی یابد. مشهور است که روزی به یکی از افراد آبرومند و بنام تبریز مراجعه و می گوید فلان مبلغ را به من بده وگرنه هرچی دیدی از چشم خودت دیدی! آن فرد صاحب نام که تهدید علامی را جدی نمی گیرد از پرداخت وجه سرباز می زند، فردای آن روز تیتر یک روزنامه علامی چنین بود: «حاج آقا فلانی در پاساژ به هنگام ورود به میخانه دیده شد» و در متن خبر ادامه می دهد: «اصل ماجرا در شماره بعدی چاپ خواهد شد». همان روز ولوله ای در شهر افتاد که چگونه ممکن است حاج فلانی به میخانه برود؟ بیچاره حاجی درمانده از همه جا و ترس از آبروریزی دربه در دنبال محمد علامی گشت وپس از این که او را یافت دو برابر مبلغ درخواستی را به او پرداخت کرد تا علامی مطلب روزنامه را تغییر دهد.
در شماره بعدی آقای علامی نوشت: حاج آقا فلانی که از متدینین تبریزی است برای امر به معروف و نهی از منکر به میخانه رفته بود که جوانان را از ارتکاب گناه بر حذر دارد و حتی برای ترک اعتیاد به الکل قول مساعدت مالی به جوانان را داده است.
این شیوه و شگرد کاری محمد علامی در طول دوران روزنامه نگاری اش همواره تکرار می شد و اعمالش به وهن جامعه مطبوعاتی تبریز بدل گشته بود. نصیحت بزرگان مطبوعات تبریز هم کارساز نشد تا این که محمد علامی سر به نیست شد و هیچگاه از سرنوشت او خبری به دست نیامد.
جای بسیار تاسف است که از سرنوشت علامی عبرت گرفته نمی شود. متاسفانه به قول یکی از بزرگان روزنامه نگار شهر -که به رحمت خدا رفته است- تبریز هیچگاه از محمد علامی ها رهایی نخواهد یافت.
این خاطره را تعریف کردم تا به اینجا برسیم که متاسفانه هنوز هم که هنوز است جامعه مطبوعاتی تبریز گرفتار محمدعلامی هاست.کسانی که نام روزنامه نگار یا خبرنگار به خود نهاده و با زیرپا گذاشتن بدیهی ترین اصول اخلاق حرفه ای و فضایل دینی به تخریب افراد، جوسازی و هوچی گری متوسل می شوند تا باج و خراج بگیرند. سالهاست جامعه مطبوعاتی تبریز به ویژه روزنامه نگاران متعهد، مدیران مسئول شریف و مسئولین فرهنگی و سیاسی استان آذربایجان شرقی از وجود این افراد جانشان به لب رسیده و متاسفانه آنان نه نصیحت پذیر هستند و نه راهکار موثری برای برخورد با چنین افرادی وجود دارد و مهمتر از همه آسیبی است که علامی ها به جامعه مطبوعاتی استان و توسعه آن می زنند که به طور حقیقی آسیبی جبران ناپذیر است.
در جلسه ای که اخیرا با تلاش و رایزنی فراوان در راستای سیاست های نام گذاری امسال از سوی رهبر فرزانه انقلاب به نام «سال جهش تولید» با رئیس اتاق بازرگانی تبریز و مدیر کل محترم اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی آذربایجان شرقی برپا شد، بار دیگر شاهد میدان داری خبرنگار نماهای رهرو محمد علامی بودیم.
هدف از تشکیل جلسه که با حضور رئیس اتاق بازرگانی تبریز، مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی و جمعی از مدیران مسئول مطبوعات آذربایجان شرقی برپا شده بود، بررسی راهکارهای همکاری دو جانبه برای کمک به بخش تولید و صادرات استان در شرایط جنگ اقتصادی و حرکت در مسیر جهش تولید مدنظر قرار داشت که اتفاقا بحث های بسیار مفیدی از سوی میزبان، مدیر کل محترم فرهنگ و ارشاد و مدیران مطبوعات طرح شد که در نهایت تاسف، حضور یک خبرنگار باج خواه و طرح مسائلی واهی به بهانه عدالت خواهی و مبارزه با فساد، جو جلسه را برهم زد. این موضوعات نه ربطی به جلسه داشت و نه آن خبرنگار می باید در جلسه حضور می یافت که ایراد کار مستقیما متوجه مدیر آن رسانه است که عرف و شان دعوت را نمی داند و به جای خود، خبرنگار هوچی گر و باجگیرش را روانه جلسه می کند تا شاید از آن نمد کلاهی برایشان عاید شود. هر چند رئیس اتاق بازرگانی تبریز به خوبی پاسخ بی ادبی و باج خواهی آن خبرنگار نما را داد اما آسیبی که به چهره جامعه مطبوعات توسط چنین افرادی می خورد به این زودی ها قابل ترمیم نیست.
به همین خاطر جامعه مطبوعاتی واقعی و متعهد آذربایجان بهتر است به طور جدی صف خود را از این افراد ره گم کرده به صنف اش جدا کند و نهایت انزجار و تبری خود را از افرادی که به نام خبرنگار بازیچه دست جریانات فکری خاص شده و در نهایت هدف باج خواهی به بهانه مبارزه با فساد دارند اعلام نمایند.
