به گزارش عصر آزادی آنلاین، همسرش به او خیانت کرده، اما این‌بار هم انگشت اتهام به سوی خانم خانه است، چرا که او فرصت رسیدن به سر و وضعش را نداشته و همسرش، آسان‌ترین و پرسودترین راه را انتخاب کرده، “خیانت”.
پس از مطرح شدن پیشنهادهایی در خصوص تجدید نظر در وضع قوانین مهریه که به نفع مردان تنظیم شده، این‌بار نوبت به تضییع حقوق زنان در تلویزیون و عادی جلوه دادن خیانت رسید؛ این روزها برخی از سریال‌های تلویزیونی هم برای عادی جلوه دادن خیانت تلاش می‌کنند، در حالیکه به گفته‌ی حضرت امام (ره) تلویزیون از همه مسائل تبلیغی و آلات تبلیغی، حساس‌تر است.
طبق اصل بیستم قانون اساسی، زن و مرد به طور یکسان در حمایت قانون قرار دارند و از حقوق انسانی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی با رعایت موازین اسلام برخوردارند. اصل بیست و یکم نیز معطوف به حقوق زن است و بر اساس این اصل، برابری زن و مرد در قانون اساسی کشور به کرات مطرح شده است، اما این حقوق حتی در ساخت سریال هم رعایت نمی‌شود، سریالی که بیش از آنکه به دنبال نشان دادن واقعیت باشد، خیانت را عادی جلوه می‌دهد و جمله‌ی منتسب به سیمین دانشور را در اذهان عمونی تداعی می‌کند: “براستی زن بودن کار مشکلی است. مجبوری مانند یک کدبانو رفتار کنی، همانند یک مرد کار کنی، شبیه یک دختر جوان به نظر برسی و مثل یک سالمند فکر کنی.”
با وجود پذیرفته شدن حقوق برابر زن و مرد در قانون به نظر می‌رسد هنوز راه زیادی تا اجرایی شدن آن وجود دارد، چرا که ظاهر ساده و خانه‌داری زنان هنوز هم حربه‌ای برای تهدید آنها به خیانت است، در حالی که بسیاری از زنان شاغل و یا خانم‌هایی که مسئولیت نگهداری از فرزندان به ویژه فرزندان بیمار یا توان‌خواهشان را بر عهده دارند یا خودشان از بیماری رنج می‌برند، فرصتی برای برآوردن انتظارات همسران‌شان، آراستگی همیشگی و ایفای نقش دختر شایسته جهان را ندارند.
زنان شاغل و زنان خانه‌داری که تمامی وقتشان را صرف امور خانه و جلب رضایت تک تک اعضای خانواده می‌کنند، از فرط خستگی یادشان می‌رود باید دختر شنگول درونشان را زنده نگه دارند و این دلیلی بر استحقاق مرد خانه به خیانت به زندگی زناشویی و همسرش نبوده و راه‌های بهتری برای ساخت و تولید برنامه و نشان دادن تضییع حقوق زنان وجود دارد.
خانمی که فرزند مبتلا به یک اختلال رشدی عصبی دارد با گلایه از تضییع حقوق زنان، می‌گوید: بعد از طرح پیشنهادی مبنی بر حذف زندان به دلیل عدم توانایی مرد در پرداخت مهریه و دادن حق طلاق به مردان، چشممان به تبلیغ برای دادن حق خیانت به مردان در سریال‌ها به خاطر نرسیدن زن به سر وضعش، روشن شد. مادری هستم که مسئولیت نگهداری از فرزند بیمارم بر عهده من بوده و انجام این مسئولیت و کار خانه‌داری مجالی برای کارهای دیگر برای من باقی نگذاشته؛ هزاران زن و مادر مثل من هستند که به تنهایی با مشکلات زندگی دست و پنجه نرم می‌کنند و دور از انصاف است که زور همه به زنان برسد و همه چیز علیه ما باشد.
به نظر می‌رسد واژه زن و برابری دو واژه‌ای هستند که هرگز دست دوستی با هم نخواهند داد، چرا که یکی از راه‌های تغییر نگاه‌های جنسیت‌زده و کلیشه‌ای به زنان از مسیر رسانه و تلویزیون می‌گذرد که آن هم با ساختن سریال مناسبتی که در آن یک زن مورد شماتت و سرزنش اطرافیانش قرار گرفته و شوهرش به او خیانت کرده، راه را بر چنین تغییری می‌بندد، در این سریال اطرافیان معتقدند ظاهر خانم خانه آراسته و مورد پسند شوهرش نبوده و باید وقت بیشتری صرف رسیدن به ظاهرش می‌کرد تا شوهرش به سمت زنان دیگر نرود و به او خیانت نکند. زن باید خیلی راحت شوهر خیانت‌کارش را ببخشد و حتی در دلش او را نفرین نکند!
نشانه رفتن انگشت اتهام به سوی زنان در رویدادهای تلخی مانند طلاق و یا به بن بست رسیدن زندگی زناشویی، خیانت شوهر و حتی فاجعه‌های دردناکی مانند اسیدپاشی نشان می‌دهد که نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی باید همت بیشتری برای وضع قوانین به نفع زنان با قابلیت اجرایی داشته باشند.
منبع/ ایسنا
