عصرآزادی آنلاین/ فرج پور باسمنجی
در این فصل از لیگ برتر، تراکتور پر طرفدارترین تیم فوتبال قاره پهناور آسیا در سراشیبی سقوط است و حتی متاسفانه عده ای در سطوح ملی و محلی به آن دل خوشند.
تراکتور می توانست با هوشمندی، تدبیر، کیاست و دور اندیشی سرمایه ملی مردم ایران باشد و با پشتوانه میلیونی هواداران از ترکان قشقایی تا ترکان مغان و از سرزمین اترک گرفته تا طرفداران پرشور تبریزی و آذربایجانی در آسیا اوج گیرد و تحسین فیفا و کنفدراسیون فوتبال آسیا همچون گذشته گردد.
واقعیت این است که هدایت این تیم را به بهانه‌های قومی و اقتصادی به نااهلان سپردند، حمایت های ملی همچون دو تیم مطرح پایتخت را به عمل نیاوردند و طرح جامع حمایت مالی هواداران را از این تیم پی ریزی نکردند و در گیرودار اما و اگرها رها کردند و امروز شاهد افول تیم قدرتمندی هستیم که مطالبات خفته‌ی میلیون ها مردم در پیروزی های درخشانش فریاد زده می‌شد و بزرگترین برند و افتخار میلیون ها دوستدارانی بود که در وانفسای مشکلات اقتصادی و پاندمی، باری از کوله بار اندوه هوادارانش می کاست و مثل آن در مدیریت فوتبال ما، مثل مدیریت نابسامان کنونی کشوری است که در چنبره مشکلات داخلی و خارجی آگاهانه و ناآگاهانه در سیکل معیوب آن می‌چرخد و می‌سوزد.
