عصر آزادی آنلاین/ دکتر علی اصغر شعردوست
علی(ع) بزرگ‌ترین منادی عدالت در تاریخ است.
او عدالت را در تمام عرصه‌های زندگی سیاسی، اجتماعی و اقتصادی، مهم‌ترین ملاک سنجش حاکمان می‌دید و به هیچ قیمتی آن را قربانی نمی‌ساخت.
در دستگاه عدالت علی(ع) مردم بزرگ‌ترین شأن و منزلت را داشتند و عوامل حکومت باید همه‌چیز خود را برای خدمت به مردم مسلمان در کف اخلاص می‌نهادند.
در دستگاه عدالت علی(ع) همگان فرصت‌هایی مساوی برای رشد داشتند و تنها ملاک ترقی و پیشرفت افراد، علم و توانایی و تقوا و عدالت بود. بهره همگان از بیت‌المال مسلمانان برابر بود و هیچ کس از هیچ خانواده‌ای حق بهره‌برداری سوء از ذخایر مالی مسلمانان را نداشتند.
در این سازمان عادل حتی غیرمسلمانان نیز حقوقی در سطح عالی داشتند و کشیده شدن خلخال از پای زنی اهل کتاب هم پشت امام امت اسلامی را می‌لرزاند.
علی(ع) همه کس و همه‌چیز را در برابر قانون الهی برابر می‌دانست و به هیچ کس اجازه ایستادن در مقابل دستورها و احکام خداوندی را نمی‌داد.
حکومت کوتاه علی(ع) نمودار عالی حکومت اسلامی است، حکومتی که بهترین و مقبول‌ترین انسان‌های زمان به لحاظ علم و عدالت و تقوا در آن به قدرت می‌رسند و از قدرت تنها و تنها برای اصلاح امور جامعه استفاده می‌کنند.
در چنین شرایطی است که اسلام با همه شؤون و تمامیت خود امکان تحقق می‌یابد. بی‌گمان، اسلام تمامیتی است که نمی‌توان بخشی از آن را به فراموشی سپرد. این تمامیت در حکومت عدل علی(ع) تجلی کاملی یافت و به الگویی ماندگار برای تمام مسلمانان و آزادگان جهان بدل شد.
در سالروز ولادت پرسعادت قطب عالم امکان، لازم است نگاهی دوباره به آنچه علی(ع) در تابلوی زیبای دستورها و رهنمودهای خویش ترسیم کرد بیفکنیم و خویشتن را یک بار دیگر با آن محک خداوندی بسنجیم.
