مرگ چنین خواجه نه کاریست خرد
گنج زری بود در این خاکدان
کو دو جهان را بجوی می‌شمرد
قالب خاکی سوی خاکی فکند
جان خرد سوی سماوات برد
خبر وفات نابهنگام و ناگهانی دوست و همکار دیرین، نام آشنا و چهره خدوم مرحوم دکتر اسماعیل جبارزاده مردمان کشور، استان و شهرمان را در ماتم و اندوه فرو برد.
پیکر آن مرحوم پس از تشییعی باشکوه در قطعه “نام آوران” بهشت زهرا در تهران به خاک سپرده شده و مجلس ترحیم و بزرگداشت آن فقید سعید در تهران برگزار شد و همکار عزیزمان در دوره ششم مجلس شورای اسلامی حجهٔ الاسلام و المسلمین صابری سخنرانی جامع و پردامنه ای ایراد کردند. غرض از این نوشته ضمن عرض تسلیت مجدد فقدان ناگهانی و نابهنگام دکتر جبارزاده عزیز و عرض سپاس از عزیزانی که امکان حضور در مراسم را داشتند بیان خاطره ای از آن مرحوم است که شاید در زمان حیاتش راضی به بیانش نبود. من با دکتر جبارزاده در یک مجتمع زندگی می کنیم و در حقیقت همسایه هستیم. روزی با هم قدم می زدیم گفت: شعردوست من در مجنون شیمیایی شده ام، این آسیب ناگهانی بروز می کند، نمی دانم کی و چگونه بروز خواهد کرد. این را گفت و به فکر فرو رفت، من رشته کلام را به مباحث روز کشانده و گفتم: مگر کسی از زمان فوتش خبر دارد. زمان مرگ خیلی مهم نیست، خداوند عنایت فرماید که عاقبت بخیر شویم و …
وفات جانگداز و ناگهانی دکتر جبارزاده به هر علت بوده باشد جانسوز بود، خدایش رحمت کند و روح پر فتوحش در آرامش ابدی همنشین دوستان شهیدش مهدی باکری، مرتضی یاغچیان و… باد.
علی اصغر شعردوست
