عصرآزادی آنلاین/ سید فرید پیمان، مدیر مسئول
اردوغان تور منطقه ای خود را با ورود به عربستان شروع کرد. هدف رییس جمهور ترکیه از این سفر جذب سرمایه گذاری خارجی برای اقتصاد تحت فشار کشورش می باشد. وی در ابتدای ورودش ۲ دستگاه خودروی برقی تولیدی این کشور را به پادشاه و بن سلمان ولیعهد این کشور هدیه نمود.
صنعت خودرو سازی ترکیه در سال ۲۰۲۱ توانست حدود ۲۹ میلیارد دلار صادرات داشته باشد! با این حال ترکیه هیچگاه یک خودرویبومی یا ملی در صنعت خود نداشت تا اینکه در سال ۲۰۱۸ برای اولین بار از برندی با نام «توگ» TOGG (Turkiye’nin Otomobili Girişim Grubu) پرده‌برداری کرد و توانست در عرض پنج سال اولین محصول بومی خود را به مرحله تولید برساند. اینمحصول «پاموک کاله» نام دارد که از روی محلی توریستی و تاریخی در ترکیه برداشته شده است. تاگ می‌گوید به دنبال تولید ۱۷ تا۱۸ هزار دستگاه از خودروی الکتریکی جدید خود در سال جاری است. این شرکت همچنین تخمین می‌زند تا سال ۲۰۳۰ بیش از ۱میلیون دستگاه خودروی بدون آلایندگی را در کارخانه یاد شده مونتاژ خواهد کرد.
دولت ترکیه در سال ۲۰۰۰ مقدمات حضور سرمایه‌گذاران را در این کشور فراهم کرد. شرکت‌های فعال در زنجیره خودروسازی بین‌المللینیز با توجه به موقعیت جغرافیایی استراتژیک ترکیه، پذیرای فرصتی شدند که دولت این کشور برای حضور آنها فراهم کرده بود. نتیجه اینحضور صادرات ۳۱ میلیارد و ۶۰۰ میلیون دلاری قطعه و خودرو در سال ۲۰۱۸ بود. این میزان صادرات، صنعت خودرو را تبدیل بهبزرگ‌ترین صنعت صادراتی این کشور کرده است.
نگاهی به تاریخچه تولید صنعت خودرو در ترکیه به دهه ۵۰ میلادی با تولید کامیون های نظامی بر می گرددکه به تولید ماشینی به نامDevrim یعنی انقلاب در سال ۱۹۶۱ منتهی شد هر چندکه به تولید انبوه نرسید ولی خودرویی با نام آنادول در سال ۱۹۶۶ توسط کارخانه تازه تاسیس خودرو اتوسان وارد خیابان ها شد. این موضوع مصادف بود با تولید پیکان توسط شرکت ایران ناسیونال در ایران. از همان روزهای ابتدایی، صنعت خودروسازی ترکیه از پتانسیل بالایی برخوردار بود و خودروسازان مطرح جهان نیز این کشور را برایمونتاژ محصولاتشان انتخاب کردند و از جمله این خودروسازان می توان به کمپانی های موریس،رنو و فیات اشاره کرد.
حال با گذشت نزدیک به ۶۰ سال مقایسه خودرو سازی در ترکیه و ایران نشان می دهد صنعت خودروسازی در ایران جایگاه خود را حتیدر میان کشورهای خاورمیانه نتوانسته پیدا کند.
در واقع هدفی که اردوغان در پیشکش نمودن این ۲ هدیه به پادشاه و ولیعهد عربستان دنبال می کند در دست گرفتن بازار خودروکشورهای حوزه خلیج فارس می باشد. موضوعی که ما با این همه سابقه در تولید انواع خودرو تا کنون نتوانسته ایم از این پتانسیلاستفاده نماییم روشن است که شرایط تحریمی و نگرش خودروسازان در داخل موانع بزرگی در این راه به حساب می آیند. البته قصد مادر این نوشتار بررسی علل این عقب افتادگی نیست چون ابن موضوع فرصتی دیگر را می طلبد، بلکه نگاه واقع بینانه به این است که ورود به عرصه صادرات یک محصول نیازمند اصلاح ساختاری در نحوه تولید محصول و رعایت استانداردهای بین المللی مورد نظر آنبازار در محصول تولیدی از جمله کیفیت و قیمت رقابتی می باشد.
راهی که ترکیه رفته برای ایران که دارای پتانسیل و توان بالا از لحاظ سابقه و تجربه است قابل دسترسی است. به شرطی که بازنگریلازم در نحوه تولید و استفاده از تجربیات بین المللی کسب شده در این عرصه می باشد.
تجربه نشان می دهد گام اساسی در این راه تولید محصولاتی با کیفیت بالا است که در وهله اول مقبولیت داخلی داشته باشد و در قدم بعدی از نظر قیمت و کیفیت بتواند وارد بازار رقابت بین المللی شود.
