عصرآزادی آنلاین/ سید فرید پیمان – مدیر مسئول
قیمت گذاری دستوری و توقف فروش چارتری بلیط پروازهای داخلی که در ابتدا هدف آن کنترل قیمت ها و جلوگیری از افزایش بی رویه قیمت بلیط ها بوده است اکنون باعث رواج بازار سیاه و کمبود بلیط برای هفته های متوالی است و اگر مسافری قصد مسافرت فوریداشته باشد باید قید پرواز با هواپیما را بزند.
نگاهی به وضعیت بلیط هواپیما و سایر وسایل بین شهری می تواند تا حدی روشنگر این موضوع باشد که طرح وزارت راه و شهرسازیبرای کنترل قیمت به نظر می رسد به رواج بازار سیاه آن منتهی شده است!
ماجرا از آنجا شروع شد که سازمان هواپیمایی کشور که زیر مجموعه وزارت راه و شهرسازی است اعلام کرد که در واکنش به قیمتبالای بلیط هواپیما می خواهد دست واسطه گران و سوءاستفاده کنندگان را کوتاه کند و قرار بر این شد که فروش بلیط با قیمتی بالاتر ازنرخ مصوب با برخورد تندتری مواجه شده و ایرلاین ها خودشان مستقیما اقدام به فروش تمام بلیط ها کنند. در مرحله بعد تصمیم گرفتهشد فروش بلیط به شکل چارتری هم به طور کلی ممنوع شود تا دگر آژانس ها و پلتفرم های فروش بلیط نتوانند با خرید یکجای بلیط هایپرواز آنها را با نرخ متفاوتی به مشتری ها عرضه کنند.
همه چیز به نظر عالی می رسید دیگر هیچ روش و ابزاری برای اینکه وزارت راه و شهرسازی به عنوان گران فروشی بلیط اعلام می کندوجود ندارد. اما آیا مشکل حل شد؟ نه خیر، نه تنها مشکل حل نشد بلکه کمبود چنان شدت گرفت مسافران برای سفر به مقاصد پرطرفدارمانند مشهد، تبریز، اصفهان و این جور مقاصد باید از چند هفته قبل اقدام کنند و گرنه برای روز مورد نظر بلیط پیدا نخواهند کرد. یعنیحالا اگر چه قیمت ها بر اساس نرخ مصوب صورت می گیرد ولی بلیطی وجود ندارد تا آن را تهیه کنند مگر اینکه از چند هفته پیش اقدامکرده باشند. چرا که تعداد پروازها به دلیل کاهش حاشیه سود ایرلاین ها کمتر شده است. بیشتر هواپیماها یا در آشیانه می مانند و یا بهپروازهای خارجی اختصاص پیدا می کنند. بازار سیاه بلیط هم رونق بی سابقه ای گرفته است.
در نهایت کمبود بلیط هواپیما مسافران را به بقیه وسایل حمل و نقل بین شهری سرریز کرده و فعالیت آنها را نیز مختل کرده است. بهنحوی که امکان خرید راحت و بی دغدغه بلیط قطار به مقصدهای پرمسافر هم از بین رفته و اتوبوس ها و تاکسی های بین شهری هم بهسرعت پر می شوند و دیگر راهی برای مسافرت فوری باقی نمانده است غیر از استفاده از اتومبیل شخصی.
بنابراین این سیاست هم مانند سایر سیاست گذاری های قیمت دستوری مشکل را حل نمی کند و تنها به پاک کردن صورت مسئله منتهیمی شود و از طرفی مشکل عمده برای مسافرانی که قصد مسافرت فوری دارند که اکثر آنها یا صاحب حرف و مشاغل تجاری هستند یاافراد ناتوان و بیمار و ناگزیر به سفر با هواپیما که احتیاج به مسافرت به مقاصد پرطرفدار دارند، ایجاد می کند. این امر نیازمند پرداخت به اصل مشکل و احیانابازنگری و ایجاد تسهیلات لازم برای این قبیل مسافران را دارد.
