عصرآزادی آنلاین/ استاندار آذربایجان شرقی در مراسم نکوداشت خیر مدرسه ساز تبریزی «حاج کریم مردانی آذر» گفت: این مراسم ، عشق به مردی است که همه ارزش های انسانی را یک جا جمع کرده است. عشق به انسانی که نام او کریم به معنای بخشنده، جوانمرد، پاک طینت و پاک سیرت است.
عابدین خرّم گفت: خداوند را شاکر هستیم که امروز یک از بی ریاترین مراسمات تبریز را میزبانی می کنیم.
استاندار آذربایجان شرقی با تاکید بر اینکه حاضرین در این مراسم با عشق حضور یافته اند گفت: این مراسم ، عشق به مردی است که همه ارزش های انسانی را یک جا جمع کرده است. عشق به انسانی که نام اوم کریم به معنای بخشنده، جوانمرد، پاک طینت و پاک سیرت است.
وی با اشاره به شخصیت حارج کریم مردانی آذر گفت: این بزرگ مرد امروز آسمان تبریز را با وجود خود درخشان تر و زیباتر کرده و برای ایران، تبریز، تاریخ، جغرافیا، فرهیختگان و آیندگان ما افتخار بزرگی است و برای همیشه جاودانه خواهد ماند.
خرّم در توصیف حاج کریم مردانی آذر بیان داشت: امروز از مردی صحبت می کنیم که تمام مدارج انسانیت، سختی ها و مشقت ها را به جان دل خرده و از جایی بالا آمده است که به انسانیت خود فخر می فروشد و به مرحله ای رسیده که قله را فتح کرده و امروز در حال سرازیر شدن از آن قله است تا دیگران ببینند که یک انسان به کجا رسید و از کجا در حال فرود آمدن است.
استاندار آذربایجان شرقی ادامه داد: این مرد بزرگ، مدرسه ساز، بیمارستان ساز و بذل کننده مال است اما همه اینها در یک جایی معنی می دهد و آن جایی است که خداوند به انسان ها می فرماید در راه همنوعان خود از جان و مال ود بذ و بخشش نمائید و این شجاعت و ارادت و عشق می خواهد.
عابدین خرّم، مردانی آذر را فردی متواضع دانست و گفت: حاج کریم مردانی آذر دنیای از ادب و جوانمردی را آموخته است. وقتی با این شخصیت هم صحبت می شویم اولین سخن و کلامش تواضع و فروتنی و مردانگی است بطوریکه خود را خاک زیر پای هموطنان خود می داند که این مقام والای انسانی است.
استاندار به رسالت مهم مدیران اشاره کرد و اظهار داشت: همه ما و همه آنهایی که دلشان برای اعتلای ایران و تبریز می تپد، یک رسات داریم و آن عبارت است از اینکه کاری کنیم که سال ها بعد ازخودمان، آثارمان در جامعه بماند و دیگران از آن درس بگیرند بطوریکه این کار را حاج کریم و خیرین انجام دادند.
خرّم افزود: برگزاری چنین مراسماتی برای ما مدیران و جامعه به شدت نیاز است که این فرهنگ و نهادینه شدن فرهنگ گذشت، ایثا و اخلاص در جامعه بماند، رشد کند، متعالی شود و دیگران بیایند و به گذشتگان خود افتخار کنند.
