آزادراه فلاکت بارِ ایران

آسیب‌های جدی دست‌اندازهای محدوده آزادراه تبریز – زنجان به خودروهای مردم موضوعی است که نمی توان به سادگی از کنار آن عبور کرد زیرا یکی از اصلی‌ترین محورهای مواصلاتی کشور محسوب می‌شود که استانهای شمالغرب را به پایتخت متصل می‌کند و سال‌هاست که مسئولان دولت های دوازدهم و سیزدهم در زمینه حل مشکلات این محور وعده‌ داده‌ اند و همگی به اندازه وعده یک مسئول کشور همجوار اعتبار نداشته است.

اخیراً احمد اسدیان – معاون سازمان بازرسی – در نامه‌­ای خطاب به وزارت راه و شهرسازی با اشاره به وضعیت نامطلوب این آزادراه بر لزوم بهسازی و ترمیم سطحی آن در طرحی کوتاه مدت همراه با سایر اقدامات ایمنی که باید در اولویت آن وزارتخانه قرار گیرد، تأکید کرده است اما چه فایده!

از قرار معلوم، پایان مدت قرارداد مشارکت شرکت آزادراه زنجان – تبریز که وابسته به بانک‌­های ملی، صادرات و رفاه کارگران است مشکل ساز شده، زیرا در تیرماه سال ۹۹ به اتمام رسیده و عدم تعیین تکلیف این نوع مشارکت مبنی بر تحویل پروژه به دولت یا تمدید دوره بهره‌­ برداری باعث شده تا این شرکت همچنان از شهروندان و مسافران محور آزادراه زنجان – تبریز عوارض اخذ کرده و هیچ تعهدی نداشته باشد.

گویا در این نامه به این موضوع اشاره شده که شرکت آزادراه زنجان – تبریز به تعهدات قانونی مبنی بر نگهداری و بهسازی پروژه در طول دوره بهره‌­برداری شامل حفظ آسفالت مسیر، مشابه با کیفیت زمان اتمام دوره ساخت، عمل نکرده که این موضوع موجب اُفت شدید کیفیت آسفالت آزادراه و به تبع آن نارضایتی شدید رانندگان و مسافران شده است.

حال با این اوصاف و در فروردین ۱۴۰۳، جالب اینکه مالکیت آزادراه زنجان – تبریز معلوم نیست به چه کسی تعلق دارد و طبق گفته جعفر قزوینیان – مدیرکل راهداری و حمل و نقل جاده‌ای استان زنجان – هنوز مالکیت این آزادراه مشخص نشده و همچنان دست سرمایه‌ گذار است.

برخی از گردشگران و مسافران تعطیلات اخیر با ریشخند معنی دار به وضعیت آزادراه تبریز- زنجان پرداخته و حتی کیفیت آن را در حد راه های روستایی دانسته اند که گویا، مسیرهای روستایی از آن چاله های متعدد برخوردار نیستند!

رانندگان این مسیر ۳۰۰ کیلومتری می‌گویند وقتی با سرعت مجاز ۱۲۰ کیلومتر بر ساعت در این آزادراه حرکت می‌کنند مواجه شدن با دست اندازهای عمیق، وضعیتی خطرناک و مهلک را به وجود می آورد که هرچند اگر مسافران از تصادف و سانحه رانندگی در امان باشند آسیب جدی به شاسی خودروها وارد خواهد شد که در این وضعیت بُغرنج اقتصادی، جفا به حق الناس تلقی می شود.

با اینکه از افتتاح آزادراه تبریز – زنجان بیش از یک دهه سپری می‌شود ولی همچنان این مسیر ترانزیتی نواقص فراوانی به خصوص در وضعیت آسفالت دارد که معلوم نیست مسئولان استانی و کشوری چگونه می خواهند جوابگوی انتقادات افکار عمومی باشند؟ آیا بازهم به وعده های واهی روی می آورند؟ اصلاً با چه توجیه غیرقابل قبولی می خواهند به اقناع افکار عمومی بپردازند، در حالی که حنایشان رنگ باخته است!

مدیرکل راهداری و حمل و نقل جاده‌ای استان زنجان با بیان اینکه بازرسی به درستی به موضوع آسفالت آزادراه زنجان به تبریز ورود پیدا کرده است گعت: شرکت آزادراه زنجان – تبریز به تعهدات خود در مورد نگهداری این محور عمل نکرده است.

جعفر قزوینیان به پیگیری انجام شده در مورد اصلاح روکش آزادراه زنجان – تبریز اشاره و با بیان اینکه این اقدام انجام نشده است افزود: بازرسی در این مورد اطلاعاتی خواسته بود که ارائه شد و سپس به این موضوع ورود کرد که امیدوارم این ورود منجر به بهبود وضعیت در این آزادراه گردد.

وی از تصویب ۳۰۰ میلیارد تومان اعتبار برای اصلاح و تعمیر روکش آسفالت در محور زنجان – تبریز در سفر رئیس جمهور به آذربایجان شرقی خبر داد و اضافه کرد: این اعتبار قرار بود توسط بانک ملی ایران به سازمان راهداری تخصیص یابد تا روکش اصلاح شود که در این تاریخ انجام نشد!

علیرغم اینکه افتتاح آزادراه تبریز – زنجان تا حد زیادی از تعداد تصادفات و تلفات جاده قدیم این مسیر کاسته است اما، آنچه سالهای متوالی است مسافران این مسیر را آزار می‌دهد، وضعیت نامطلوب آسفالت این آزادراه است که در بسیاری از نقاط آن کیفیت آسفالت، به‌ مراتب پایین‌تر از کیفیت آسفالت سایر محورهای فرعی استانهای جنوبی و مرکزی کشور است.

بدون قضاوت یکطرفه، در طول سال‌های اخیر شاهد لکه‌ گیری‌های متوالی از طرف شرکت ساخت و توسعه زیربناهای حمل‌ونقل کشور بوده ایم اما گویا حکایت چاله‌های آزادراهی تمامی ندارد و هرچند سال یکبار باید هزینه لکه‌گیری و بهسازی آسفالت این آزادراه نیز همانند بسیاری از آزادراه‌های کشور از مسافران نگون بخت آن اخذ گردد.

البته آسفالت، تنها مشکل این آزادراه نیست و نبود روشنایی و نداشتن خط کشی مناسب در بسیاری از مسیر و عدم وجود مجتمع های خدماتی و تفریحی به دغدغه رانندگان گذری تبدیل شده است و از آنجایی که این مسیر، ترانزیتی بوده و روزانه صدها کامیون و تریلی داخلی و خارجی در این مسیر تردد می‌کنند مسئولان چه جوابی برای آن دارند!؟

با توجه به اعتراضات و انتقادات مردم و رسانه ها، وقت آن رسیده تا قوه قضاییه به وضعیت آزادراه تبریز – زنجان ورود کند زیرا هر سال شاهد افزایش نرخ عوارض این مسیر هم هستیم و در مقابل، از کیفیت خدمات بین راهی و وضعیت ایده آل آزادراه خبری نیست و وضعیت هر روز بدتر از دیروز به حال خود رها شده است.

بدین ترتیب، مسئولان امر که فقط در سال‌های اخیر پول گرفتن از مردم را یاد گرفته‌اند پس حداقل باید قوه قضاییه به عنوان مدعی العموم به موضوع این آزادراه ورود کرده و به وضعیت آسفالت آن و دیگر مشکلاتش که از نبود متولی خاص نشات می گیرد رسیدگی نماید که همانا ظلم به حق و حقوق مردم بوده و ساماندهی آن، خواسته آذربایجانی هاست.