هنوز حسرت داشتن یک رسانه ملی
به مرکزیت تبریز را در سینه ها داریم
عصرآزادی آنلاین/ محمد فرج پور باسمنجی – مدرس روزنامه نگاری
اگر به مندرجات و محتوی خبرگزاری‌ها و مطبوعات مهم کشورهای توسعه یافته نگاهی کنیم به عینه می‌بینیم که یک توازن و تناسب در درج و انعکاس اخبار و رخدادهای پایتخت و شهرهای بزرگ دیده می شود. چرا که سردبیران و مدیران رسانه های نوشتاری، شنیداری و دیداری علاوه بر درج اتفاقات اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی پایتخت و مرکز سیاسی کشورشان، نیم نگاهی نیز به رخدادهای شهرهای بزرگ و کوچک هم می اندازند. آنها دریافته اند رسانه هایی که در گستره عمومی فعالیت می کنند و به زبان روزنامه نگاری ما سراسری هستند برای حفظ مخاطبان خود در گوشه و کنار کشور، به این مناطق نیز بایستی پرداخت کنند. تا تناسبی در چاپ و نشر اخبار و گزارشهای مناطق مختلف ایجاد شود. در واقع تعدد اخبار و گزارش های متنوع 《گزارش از مکان》در رسانه های جامع نگر اهمیت مضاعفی دارد.
که این امر علاوه بر حفظ مخاطب به دیده شدن مناطق دور و نزدیک در سطوح ملی نیز کمک شایانی می کند. متاسفانه تقریبا اکثر مطبوعات و خبرگزاری‌ها و آژانس های صوتی و تصویری سراسری کشورمان در تهران مستقراند و بهای لازم به اخبار و رخدادهای خارج از پایتخت چندان داده نمی‌شود. در کلاس های درس روزنامه نگاری این مثال را به دانشجویان عرض می کنم که اگر یک نفر بر اثر تصادف در اتوبانی در تهران کشته بشود اکثر رسانه های ملی به آن پرداخت می کنند ولی اگر در جاده سواحلی ارس بر اثر واژگونی اتوموبیلی ۵ نفر کشته بشوند انعکاس چندانی در رسانه های پایتخت نخواهد داشت.
که هم ناشی از ضعف خبرنگاری محلی است و هم از بی توجهی رسانه های مرکز به پیرامون ناشی می شود. چه بسا درج خبر واژگونی اتوموبیل بدلیل باریک و غیراستاندارد بودن جاده ساحلی ارس می تواند در وزارت راه نظر کارشناسان را بر لزوم تعریض جاده و یا نصب علائم رانندگی… بخود جلب کند و در برنامه های کاری آتی توسعه، مدنظر قرار گیرد. بهانه این یادداشت درج خبر بازدید معاون رییس جمهوری زیمباوه از مجتمع تراکتور سازی و تمایل این کشور در خرید محصولات صنعتی آن است که ۱۰ اردیبهشت اتفاق افتاده و در فضای رسانه ای تبریز منتشر شده است که این خبر کهنه ۷ روز پیش را در بکی از روزنامه های اقتصادی پایتخت با عکس و با آب و تاب بعد از یک هفته ۱۷ اردیبهشت منتشرشده است که به نظر می رسد احتمالا آن هم رپرتاژ آگهی باشد.
البته کم توجهی روزنامه های اقتصادی مرکز در ظاهر امری طبیعی به نظر می رسد چون معلوم ایت مثل یک روزنامه سراسری که خاستگاهش تبریز است به رخدادهای اقتصادی و صنعتی خطه آذربایجان و بویژه شهر صنعتی تبریز اهمیتی ندهد.
به نظر می رسد روزنامه های پرتیراژ مرکز صرفا برای توجه به مناطق اقتصادی کشور بیشتر در قالب رپرتاژ آگهی ورود می کنند و انتشار اخبار قطب صنعتی مثل تبریز و آذربابجان برای آنها در درجه چندم قرار دارد که این مسئله لزوم حمایت از روزنامه های سراسری با مرکزیت تبریز را برای انتشار روزنامه ای در سطح ملی از طرف مسئولان استان را دوچندان می کند.
《هربرت شیلر》پژوهشگر ارتباطات معتقد است: که حضور مناطق در رسانه هایی که گستره دیده شدن در پایتخت و چشم تصمیم گیرندگان و مدیران ارشد را دارند این امکان را فراهم می کند تا اول از همه توجهات ملی به این مناطق پیرامونی بیشتر شود و هم می تواند به جهت اخذ امکانات و بودجه های ملی برای رفع مسائل و مشکلات مناطق تاثیر گذار باشد.
با این حال هنوز حسرت داشتن یک رسانه ملی به مرکزیت تبریز را در سینه ها داریم و ما نتوانسته ایم آن گونه که شایسته است، بخشی از مشکلات و دغدغه های محلی خود را با انعکاس رسانه ای و با مدد قدرت قلم و تصویر و تولید محتوی مناسب و اثر بخش حل و فصل نماییم و در این راستا تقویت پایگاه‌های خبری و روزنامه های یومیه تبریز که قدرت سخت افزاری و نرم افزاری لازم را دارند و از پشتوانه مالی و نیروی انسانی کاری و جولان تولید و انتشار اخبار متنوع و با اسلوب و متدهای روزنامه نگاری را تا اندازه ای در سطوح ملی دارا هستند و می توان با برند کردن و برجسته سازی آنها به جولان رخدادهای مهم منطقه در انبوه تولیدات رسانه ای کشور همت گماشت با حمایت افکار عمومی منطقه، استانداری و اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی می توانند تا اندازه ای خلاهای موجود را پر نمایند.
