تبریز با این همه برندهای منحصر بفرد فاقد رویداد های خاص جهانگردی است

●ظرفیت‌های  تاریخی و فرهنگی تبریز به راحتی می تواند با مدیریت مناسب’ ثروت بدنبال آورد.

■غذا’موسقی’ادبیات’شعر

معماری’فرش’و سوغات

می‌تواند فستیوال های بین‌المللی تبریز راه اندازد.

●●●●●●●●●●●●●●●

‘به دنبال انتشار خبری در باره “تبدیل تبریز به یک شهر فرهنگی دنیا” مطرح شد، محمد فرج پور در یادداشتی کوتاه نسبت به این خبر با انتشار عکسی از باجه خالی اطلاع رسانی گردشگری شهرداری تبریز نوشت: به نظر می رسد توان اداره یک باجه اطلاع رسانی گردشگری را ندارند آن وقت دم  از تبدیل تبریز به یک شهر فرهنگی در دنیا می‌زنند.

که باز تاب زیادی در محافل عمومی داشت. اینجانب  استاد گروه جغرافیای دانشگاه تبریز و پژوهشگر آکادمیک در حوزه گردشگری و جهانگردی در گروه کمیته گردشگری خانه توسعه آذربایجان نیز به این مسائل گردشگری تبریز واکنش نشان دادم که یادداشت کوتاه زیر را  برای تنویر افکار عمومی ارائه می نمایم

●●●●●●●●●●●●●●●

سلام آقای دکتر فرج پور

بی هیچ شکی، غنای تاریخی – فرهنگی تبریز، تقریبا بی بدیل است و بالقوه زمینه های توسعه فرهنگی و رشد اقتصاد گردشگری گونه های تاریخی- فرهنگی بی مانندی دارد.

ظرفیت های تاریخی – فرهنگی تبریز در سطح ملی، نیازی به توضیح و تکرار ندارد. در سطح بین المللی به ویژه از طریق راهبردهای هم افزایی فرهنگی خاصه با کشورهای همسایه، ثروت و سرمایه کم نظیری دارد.

این ظرفیت ها و اشتراکات می تواند به راحتی و با یک مدیریت ساده، به پول تبدیل شود و به مثابه میراث دایمی اقتصادی به نسل های آتی تبریز منتقل شود.

برای مثال: هیچ شهری در ایران مانند تبریز پتانسیل های ایجاد و برگزاری رویداد Event بین المللی در حوزه های فرهنگی-تاریخی ندارد.

با درنظر گرفتن شرایط اقتصادی ملی به ویژه مصرف اغلب منابع طبیعی و چالش های منطقه شمالغرب و تبریز، استفاده اقتصادی از این ظرفیت ها، کمترین کاری است که نسل کنونی این شهر می بایست در قبال فرزندان و نسل های آتی این شهر انجام دهند.

رویداد  و فستیوال های بین المللی به خصوص در سطح ملل منطقه ( خاصه کشورهای همسایه ترک) همچون غذا، موسیقی، ادبیات، معماری، صنایع دستی، فرش، محصولات چرم و …، با کمترین هزینه، می توانند به شکل گیری و ارتقاء بایسته برند فرهنگی- اقتصادی تبریز در سطح بین المللی بیانجامند.

تبریز تنها کلان شهر منطقه است که افزون بر ظرفیت هم افزایی تاریخی- فرهنگی، به خاطر موقعیت جغرافیایی منحصربفرد، فقط با چند ساعت رانندگی می توان به چندین مقصد و بازار‌ مهم گردشگری خروجی ایران ( از جمله عراق، ترکیه، آذربایجان، ارمنستان، گرجستان، ) دست یافت.

این در حالیست که کشورهای زیادی – حتی در منطقه خاورمیانه که شرایط اقتصادی بدی هم ندارند – برای داشتن چنین میراث اقتصادی و ایجاد چنین رویدادهایی، برای خود شناسنامه، برند و هویت تاریخی می تراشند، از مصادره دانشمندان گرفته تا ثبت میراث فرهنگی دیگران بنام خود.

باور اینکه تبربز با این سرمایه و ثروت تاریخی- فرهنگی و موقعیت نسبی منحصربفرد، فاقد رویدادهای خاص خود است، بسیار سخت است.

به اقتضای کار، در دو دهه گذشته چندین بار همکاران فرنگی به تبریز برای کنفرانس(خاصه حوزه گردشگری) آمده اند، از این موضوع خیلی متعجب شده اند که مگر می شود شهری با این همه مؤلفه و برندهای مهم و منحصربفرد تاریخی-فرهنگی، فاقد رویداد باشد؟! بقول یکی از آنها، این نمیتونه مگر اینکه تعمدی باشه و از روی حساب و کتاب و برنامه ریزی….

عبارت “با حساب و کتاب” من را یاد حال و روز خیابان های خراشیده تبریز امروز انداخت…