✍?محمد فرج‌پور باسمنجی/ عصر آزادی آنلاین
وقتی در سال ۱۶۶۲ میلادی (جان‌اِولین) باغبان و نویسنده انگلیسی اعلام کرد که جهان برای توسعه ناوگان دریایی و تأمین سوخت و ساز و انرژی درختانی را که یکی پس از دیگری می‌برد باید درختان جدیدی کاشت شود، مسائل محیط زیستی وارد ادبیات سیاسی جهان شد.
محیط زیست در واقع حراست و حفاظت از زمین و مواهب خدادادی آن است.
یک نتیجه تحقیق علمی – دانشگاهی نشان میدهد که کلیه مایحتاج انسان یا منشأ معدنی دارند و یا منشأ کشاورزی و هردوی آنها به زمین وابسته است پس باید انسان برای بقای خود به استفاده بهینه و مناسب از زمین بپردازد.
از سوی دیگر یافته های علمی نشان میدهد که کل سیستم پشتیبانی حیات انسان ها و تمام گونه های گیاهی و حیوانی که روی زمین زندگی میکنند به محیط زیست بستگی دارد و تخریب آن در واقع لطمه زدن به حیات انسان، حیوان و گیاه است.
موضوع محیط زیست در کشورهایی همچون ایران به مسائل لوکس و حاشیه‌ای پیوند زده شده در حالی که زیست پایدار جوامع انسانی، شکوفایی سرزمین و اقتصاد، احساس آرامش، شادمانی، آسایش و حفظ حق همگان برای بقا منوط به جلوگیری از تخریب پهنه زمین است. با این حال در ایران مردان دولتی و سیاسی تمایل زیادی برای محیط زیست ندارند چرا که توسعه نامتوازن زود بازده، بهره‌کشی بدون برنامه از زمین، پاسخگویی اشتغال و کسب درآمدهای لازم عواملی است که محیط زیست را با چالش های زیادی در ایران و استان آذربایجان شرقی مواجه کرده است.
واقعیت این است که در کلام الله مجید، بزرگ پروردگار، بر عمران و آبادانی زمین و استفاده مطلوب از مواهب طبیعی و نعمت های خداوندی که عالمیان توانایی شمارش آنها را ندارند، تاکید فراوانی کرده و به فرموده پیامبر اعظم، زمین را مردم باید نوازش کنند و از آن برکت گیرند چراکه زمین مادر همه انسان‌هاست.
با این وصف مجبوریم از کره زمین و محیط زیست حفاظت کنیم.
یک درصد از خاک جهان در ایران و از این یک درصد، ۲.۸ آن در آذربایجان شرقی است و نگرش اخلاقی به زمین که متعلق به همه بویژه ساکنان حال و آینده آن است از یک سو و توجه انسان به توسعه پایدار و باور به این که باید از منابع تجدید پذیر و تجدید ناپذیر به صورت عقلائی استفاده کرد، بازتولید، بازآفرینی و زادآفرینی را با این تکنولوژی‌های پیچیده علمی و صنعتی برای ما یادآوری میکند.
یک تحقیق روانشناسی درباره محيط زيست نیز نشان میدهد صدمه زدن به محیط زیست و ایجاد آلودگی و آلایندگی در آن به افسردگی و اضطراب انسان ها منجر میشود و زندگی شاداب و آرام بخش با آبادی و آبادانی محیط زیست کاملا عجین است.
پدیده های کم آبی، خشکیدگی، گرد و غبار، خشک شدن تدریجی دریاها و دریاچه ها، تالاب ها و مراتع، زیستگاه های خشکی، آلودگی رودخانه ها و هوای شهرها همه و همه توجه محلی، ملی و بین المللی به حفظ محیط زیست و جریان های سالم زندگی و طبیعی را دو چندان میکند.
اخیرا تخلیه ضایعات کارخانه کلر پارس در اطراف اراضی شرق کلانشهر تبریز و باسمنج و گزارش هایی مبنی بر ترکیدگی مخازن اسید و رهاسازی پساب خام آغشته به اسیدها و مواد آلی در مسیل، تخلیه آب نمک آغشته به کلردر محیط، تخلیه مخفیانه لجن آغشته به بنزن در قسمتهایی از اراضی مجاور باسمنج و احتمال بالای آلودگی چاههای آب شرب منطقه با توجه به بحران تامین آب، علاوه بر اینکه صدای دوستداران محیط زیست را در آورده، موجب اعتراض ساکنان و باغداران محل نیز گشته است و این معضل حتی به شبکه‌های بین‌المللی و اجتماعی نیز کشیده شده است.
با این حال انتظار مردم، ساکنان، باغداران و صاحبان صنایع از شخص جناب دکتر پور محمدی استاندار فرهیخته آذربایجان شرقی این است که با صدور دستور تشکیل یک کارگروه ویژه در این رابطه و اعزام بازرسان، کارشناسان و مجاب کردن مدیران متخطی، برای پاسخگویی و ایجاد بسترهای مناسب، اصولی و علمی در خصوص تصفیه و انتقال ضایعات خطرناک و سرطان زای کارخانه کلر پارس اقدام فرمایند تا موجب آرامش خاطر مردم و جلوگیری از عواقب احتمالی ناشی از آن، مانند نفوذ پساب های خطرناک به آب های جاری، زیرزمینی و آلودگی شدید این پسماندهای شیمیایی به آب و خاک و هوا گردد و جالب این است نسیم بادی که از دامنه های سهند به شرق تبریز می‌وزد امکان پراکندگی و انتقال این مواد آلاينده را تا قلب کلانشهر داراست.
