“عصرآزادی” به مناسبت روز جهانی ناشنوایان مشکلات دیرینه این قشر را بررسی می کند؛ ناشنوایان گوش شنوا می‌خواهند!
✔️سخنگوی تبریری الاصل شبکه ملی ناشنوایان ایران: پنهان کردن معلولیت شنوایی افراد از سوی والدین آنها، مهمترین علت بدون پرونده ماندن بیشتر ناشنوایان و کم شنوایان نزد بهزیستی است!
?عصر آزادی آنلاین/ شهرام صادق زاده
در کشور ما سال‌هاست که به ناشنوایان و کم شنوایان توجه لازم نشده و هنوز هم هستند افرادی که به این شهروندان با عنوان کر و لال اشاره می‌کنند که از ناآگاهی آنهاست!
ناشنوایان کشورمان جامعه‌ای عموماً تحصیل کرده هستند اما از یافتن کار عاجز بوده و هر روز این سوال برایشان پیش می‌آید که سهم ۳ درصدی معلولان از مشاغل دولتی کجا گم شده است؟!
هزینه‌های سرسام آور وسایل کمک توانبخشی، کمبود رابط و مترجم زبان اشاره، بی میلی کارفرمایان برای اشتغال، موانع ازدواج، مستمری اندک و امروز هم کرونا، مشکلات عدیده در آموزش مجازی و نبود ماسک استاندارد را ایجاد کرده که همه این موارد تنها گوشه‌ای از مشکلات دنیای خاموش ناشنوایان است که شنیدن و درک آنها، گوش شنوا می‌خواهد!
▪️تنها ۱۵ درصد از ناشنوایان و کم شنوایان کشور در بهزیستی پرونده دارند!
هدف از نامگذاری ۳۰ سپتامبر به عنوان روز جهانی ناشنوایان، ارتقای فرهنگ ارتباط با ناشنوایان، دانسته هایی از زبان اشاره و آگاهی سیاست مداران و عموم مردم از مشکلاتی است که این قشر با آن دست و پنجه نرم می کنند.
علت نامگذاری هفته آخر ماه سپتامبر هم گرامیداشت سالروز درگذشت دکتر شرایر است که اولین رئیس ناشنوای فدراسیون ناشنوایان و دانشگاه گالوت بود.
زنده یاد جبار عسکرزاده مشهور به “باغچه بان” یکی از خادمان پرتلاش فرهنگ ایران و به معنی واقعی کلمه معلم بود که در سال ۱۲۹۸ شمسی آموزگاری را از دبستان احمدیه شهرستان مرند در آذربایجان شرقی آغاز نمود.
وی مؤسس اولین کودکستان یا همان باغچه اطفال در تبریز بود که توانست آموزش سمعی بصری را به دستگاه آموزشی کشور وارد نماید لذا در ابتدای کار همه او را مورد تمسخر قرار می‌دادند اما وی طی یک سال موفق شد به سه کودک ناشنوا خواندن و نوشتن بیاموزد.
شادروان باغچه‌بان فعالیت آموزشی خود را در شهر شیراز به مدت ۶ سال و بعد از آن در تهران ادامه داد.
هر سال روز جهانی ناشنوایان با شکوه و عظمت برگزار می شد و خواسته ها و نیازهای ناشنوایان عنوان می گردید، خبرنگاران هم مصاحبه می گرفتند و مشکلات ناشنوایان عنوان می شد اما دریغ از عنایت توجه مسئولان برای رسیدن به آنچه که نیاز و حقوق اولیه ناشنوایان است کمااینکه از دو سال پیش هم که ویروس کرونا بر جامعه حاکم شده است وضعیت نور علی نور گشته است!
با وجود این که انجمن خانواده ناشنوایان ایران تخمین زده است که حدود ۱.۵ میلیون فرد ناشنوا یا کم شنوا در ایران وجود دارد اما تنها پرونده مربوط به حدود ۲۲۵ هزار نفر از افراد دارای معلولیت شنوایی در سازمان بهزیستی ثبت شده است؛ یعنی تنها ۱۵ درصد از ناشنوایان و کم شنوایان در بهزیستی پرونده دارند و از خدمات این سازمان بهره مند می شود.
▪️قانون استخدام ۳ درصدی معلولان بهزیستی در هاله ای از ابهام مانده است!
شاید شما هم شنیده اید که خانواده ناشنوایانی که قدرت تکلم دارند می گویند مشکل ناشنواها برقراری ارتباط نیست بلکه مشکل آنها ارتباط با افراد شنوا در سطح جامعه است!
افراد دارای معلولیت، بزرگترین اقلیت اجتماعی جهان به شمار می‌روند و در این اقلیت، ناشنوایان در اکثریت هستند زیرا نزدیک به پنج درصد جمعیت دنیا را ناشنوایان یا کم‌شنوایان تشکیل می دهند.
بیشتر ناشنوایان در کشورهای جهان سوم زندگی می‌کنند به طوری که سازمان بهزیستی کشور هم اعلام کرده است ۱۴ درصد افراد دارای معلولیت ایران را ناشنوایان تشکیل می‌دهند.
در یک نگاه کلی می توان دریافت ناشنوایی ناتوانی نیست بلکه یک تفاوت است لذا ناشنوایان یک اقلیت زبانی و فرهنگی محسوب می‌شوند که زبان اشاره را برای تفهیم، تفاهم و تعامل آموخته و به کار می برند وگرنه فقدان رابطه مستقیم با محیط پیرامون، ارتباط اجتماعی آنها را مختل می‌کند.
کنوانسیون بین‌المللی حقوق معلولان، به رسمیت شناختن زبان اشاره به عنوان اهرم ارتباطی ناشنوایان را مورد تاکید قرار داده و فراگیری این زبان را حق بنیادی افراد ناشنوا دانسته است که باید در تمام کشورهای جهان مدنظر دولت ها قرار گیرد.
عدم حضور در جامعه و ارتباط گیری با مردم یکی از بزرگترین مشکلات ناشنوایان است زیرا در روزهای دشوار کرونایی، ماسک زدن مانع لب خوانی و بخشی از ارتباط ناشنوایان را کمتر و قطع کرده و تهیه ماسک‌هایی با طلق شیشه‌ای هم نتوانست مشکلات لب خوانی ناشنوایان را بر طرف نماید.
استخدام معلولان بهزیستی و قانون ۳ درصدی اشتغال آنها هم کماکان در هاله ای از ابهام مانده است زیرا با توجه به استخدام‌های محدود دولتی، انتظار برای حمایت از معلولان، پرداخت تسهیلات ویژه با سود ۴ درصد به افراد دارای معلولیت و کارفرمایان می باشد که فعلاً در حاشیه مانده است!
▪️هیچیک از مسئولان کشور به مشکلات جامعه ناشنوایان توجهی ندارند!
رئیس هیئت مدیره انجمن ناشنوایان کشور گفت: حدود ۳۳۰ هزار ناشنوا یا کم شنوا مددجوی سازمان بهزیستی کشور هستند اما افرادی وجود دارند که هنوز پرونده‌ای در سازمان بهزیستی کشور ندارند، این افراد بین یک تا یک و نیم میلیون نفر در سراسر کشور برآورد می‌شوند.
حامد عابدین‌زاده ادامه داد: در واقع برخی از این افراد محروم هستند و برخی دیگر خانواده هایشان معلولیت شنوایی فرزندشان را قبول نداشته و به بهزیستی مراجعه نمی‌کنند که بیش از ۵ هزار نفر عضو انجمن خانواده ناشنوایان هستند.
وی در خصوص سطح تحصیلی ناشنوایان نیز افزود: جامعه ناشنوایان نسبت به گذشته از نظر تحصیلات پیشرفت بسیاری داشته و از مقطع کاردانی تا دکترا فارغ‌التحصیل داشتیم اما هنوز مسئولان دیدگاه خود را به جامعه ناشنوایان تغییر نداده و هیچ اعتقادی به توانایی کار ناشنوایان ندارند لذا این مسئله باعث سلب پیشرفت و حق اشتغال شده و آنان را محروم می‌سازد.
رئیس هیئت مدیره انجمن ناشنوایان کشور با بیان لزوم تغییر نگرش کارفرماها و جامعه به توانایی ناشنوایان در خصوص میزان مستمری این دسته از معلولان اضافه کرد: متأسفانه با مقدار مستمری ناکافی، افراد ناشنوا در تأمین مایحتاج زندگی ناتوان هستند و شرایط برای معلولان سخت شده و زندگی بسیار دشوار است لذا با توجه به اینکه هزینه توانبخشی بسیار گران است اما هیچیک از مسئولان به جامعه ناشنوایان توجهی ندارند.
عابدین زاده اظهار کرد: در حال حاضر تعرفه خرید سمعک در بیمه تکمیلی بسیار کم و تا سقف دو میلیون تومان است اما نرخ آزاد سمعک بالاتر از سه میلیون و پانصد الی چهار میلیون تومان است در حالی که مددجوی بهزیستی بیش از پنج سال نمی‌تواند با یک سمعک کار کند و نیاز به سمعک جدید دارد اما کمکی صورت نمی‌گیرد و بدون حامی مانده است!
▪️در نهادهای زیرمجموعه بهزیستی هیچ نفری آشنا به زبان اشاره وجود ندارد!
آن طور که مسئولان انجمن خانواده ناشنوایان ایران می گویند پنهان کردن معلولیت شنوایی افراد از سوی والدین آنها، مهمترین علت بدون پرونده ماندن بیشتر ناشنوایان و کم شنوایان نزد بهزیستی است که باید در این زمینه فرهنگ سازی گردد.
سخنگوی تبریری الاصل شبکه ملی ناشنوایان ایران در این باره گفت: با وجود احتمال زیاد ابتلای افراد ناشنوا به کرونا، متاسفانه این قشر در اولویت دریافت واکسن کرونا قرار نداشتند و دُز اول واکسن این افراد تازه حدود یک ماه پیش به ناشنوایان تزریق شد و این افراد به تازگی در حال دریافت دُز دوم واکسن خود هستند.
علی رمضانی عدم اجرای قانون استخدام ۳ درصدی معلولان را علت اصلی بیکاری ناشنوایان دانست و افزود: مهمترین علت آمار بالای بیکاری ناشنوایان و سایر افراد دارای معلولیت این است که با وجود این که در قانون آمده است که باید سه درصد از کارکنان تمام دستگاه های دولتی و نهادهای عمومی غیردولتی را معلولان تشکیل بدهند اما متاسفانه این قانون در عمده نهادهای دولتی و عمومی رعایت نمی شود!
وی اضافه کرد: وقتی حتی در نهادهای زیر مجموعه سازمان بهزیستی به عنوان متولی رسیدگی به امور معلولان هم شاهد اجرایی شدن قانون استخدام سه درصدی معلولان نیستیم، نمی توان از دستگاه های دیگر انتظار داشت که به این قانون پای بند باشند.
رمضانی یادآور شد: از سازمان بهزیستی انتظار می رود که بسیار بیشتر از سه درصد کارکنان آن را معلولان تشکیل دهند تا این سازمان به عنوان متولی حقوق معلولان بتواند از دیگر نهادهایی هم که این قانون را اجرایی نمی کنند، شکایت کند.
این فعال اجتماعی خاطرنشان کرد: به غیر از اکثریت کارکنان بهزیستی که هیچ گونه آشنایی با زبان اشاره ندارند تقریباً هیچ کدام از نهادهای زیرمجموعه بهزیستی را هم نمی توان پیدا کرد که در آن یک نفر به زبان اشاره آشنا باشد!
