تابلو اثر زنده یاد آیناز احمدزاده
نوشته سهراب مهدی پور
چشم های شاد
چشم های سوگوار
چشم های آبستنِ رگبار
کوه های سوخته
به آتشِ خاموش، چشم دوخته
چشم های نگرانِ اشکبار
جاری ست زندگی
با موج های دوندگی
آغوشِ ماهی های بی گُدار
دلواپس اند همه
کابوس، شکّ، واهمه
بوم و درخت و سبزه و گلزار
دریاست زندگی با چشم کودکانه ای
در حوضِ خانه ای
با ماهیانِ جفت جفتِ بی شمار
یا مانندِ شیرِ پیر
وامانده در زنجیر
یک روزِ آسوده اش در انتظار . . .
