اهمیت حقوق غیرنظامیان فلسطینی به بهانه روز جهانی اعلامیه حقوق بشر Human Rights Day از نگاه "عصرآزادی"
حقوق بشر در غزه معنی ندارد
عصرآزادی/ شهرام صادق زاده
امروزه یکی از مهمترین مباحثی که ارتباط تنگاتنگی با افکار عمومی بین المللی دارد مسئله حقوق بشر است؛ موضوعی که مجمع عمومی سازمان ملل متحد در ۱۰ دسامبر ۱۹۴۸ اعلامیه جهانی حقوق بشر را تصویب کرد تا از طریق آن، برقراری و تضمین حقوق و آزادی‌های برابر برای همه مردم جهان انجام گیرد.
در حقیقت، باید از این طریق حقوقی که تمام انسانها مستحق آن هستند به صورت جهانی مورد توجه قرار گیرد که نخستین اصل اعلامیه جهانی تاکید دارد تمام افراد بشر آزاد، زاده شده و از لحاظ حیثیت و کرامت با هم برابرند اما آنچه که امروزه در برخی از نقاط جهان از جمله فلسطین رعایت نمی شود همین اصل اول اعلامیه حقوق بشر است!
تصویب اعلامیه جهانی حقوق بشر به عنوان روز جهانی اعلامیه حقوق بشر Human Rights Day آرمان مشترکی برای تمام ملل جهان محسوب می شود که بر اساس آن همه مردم جهان فارغ از هرگونه نژاد، جنسیت، زبان، مذهب، عقیده سیاسی و غیره از همه آزادی ها بهره مند شده و به حقوق یکدیگر احترام می گذارند که گویا امروزه یک اصل فراموش شده از همین اعلامیه است…
حقوق اول
اعلامیه حقوق بشر در غزه به معنای کشته شدن کودکان معصوم، زنان و غیرنظامیان بی دفاع زیر آوار کینه اسرائیل است، به طوری که خبرنگاران فلسطینی معتقدند می خواهند جای مظلوم و ظالم را عوض کنند چنانچه پیش از این، اینگونه وانمود می کردند که رژیم اسرائیل شیر قدرتمندی است که نمی شود به حریمش نزدیک شد ولی برای خوانش های خبر مجبورند این رژیم را ضعیفی که مردمانش کشته شده اند نشان دهند نه آن کفتار درنده ای که به هیچ کودک بی پناهی رحم نمی کند.
آنها می گویند شهرک نشین های اسرائیلی حتی به پسر بچه معصومی که در حال گذر بود رحم نکرده و او را زنده زنده به آتش کشیدند و هر چند این طفل معصوم به موقع توسط یک راننده فلسطینی نجات یافته و به بیمارستان منتقل شد اما، ثابت شد که نقض حقوق بشر در میان اسرائیلی ها امری عادی است.
با اندک مطالعه درباره پدیده تروریسم، ماهیت تروریسم در منطقه و غرب آسیا در می یابیم که اتفاقاتی که در بلندی های جولان رُخ می دهد همواره یک پایش رژیم اسرائیل است؛ دانشمندان علمی در ایران را ترور می کند، به ساحت ائمه، معصومین و امامزادگان در شیراز و غیره جسارت و تعدی می کند و قرآن را به آتش می کشاند، برای کشتار و ظلم در نقاط مختلف ورود می کند و از هیچ تلاشی در مسیر نقض حقوق بشر فرو گذار نمی کند و از ارسال کمک های بشر دوستانه، آب، غذا و دارو به غزه جلوگیری می کند، حال اگر این اقدامات را نقض آشکار حقوق بشر نامگذاری نکنیم پس چه باید بنامیم؟!
در روزگاری که تکنولوژی های پیشرفته به کمک انسان آمده و مِدیا به عنوان غول ارتباطی دائم در حال خوراک سازی به مردم کشورهاست اما، رسانه های بین المللی با بی تفاوتی و سکوت در قبال آنچه در فلسطین می گذرد، بر تداوم نقض آشکار حقوق بشر در این منطقه دامن زده اند.
در حقیقت، پس از تاسیس رژیم خودخوانده اسرائیل در سال ۱۹۴۸ مردم فلسطین از ابتدایی ترین حقوق انسانی و شهروندی خود محرومند و به یقین می توان گفت که از همان سالها، حقوق بشر از این سرزمین رخت بر بسته و اقدامات اسرائیل به پایداری این وضعیت در سرزمین‌های اشغالی دامن زده است.
حقوق دوم
یک کارشناس روابط بین الملل معتقد است اگر تعریفی از حقوق بشر داشته باشیم باید اینگونه تعریف شود که حقوق بشر مساوی است با اسرائیل، آمریکا و کشورهای غربی؛ اگر یک نفر از آنها آسیب دید حقوق بشر آسیب دیده اما اگر یک مسلمان آفریقایی یا آسیایی کشته شد انگار اتفاقی نیفتاده است.
“محمدرضا اویسی” افزود: اگر یک کودک اسرائیلی کشته شود این جنایت علیه بشریت بوده و حقوق بشر به خطر افتاده، ولی اگر هزاران کودک و زن بی دفاع فلسطینی شهید شوند انگار اتفاقی نیفتاده و برای هیچ کشور و سازمان بین المللی مهم نیست و تنها چیزی که می‌گویند این است که خویشتن دار باشید لذا حقوق بشر به معنای واقعی کلمه سیاسی شده در عمل هیچ کارایی ندارد.
وی اضافه کرد: چطور در جنگ اوکراین و روسیه، غربی ها و نهادهای بین المللی روسیه را تحریم کرده و از اوکراین حمایت کردند به طوری که روسیه حتی از حوزه ورزش هم محروم شد، اما در قبال جنایت اسرائیل سکوت می کنند که کودکان و زنان بی‌پناه و بی گناه فلسطینی را شهید می کند و حتی به صورت تشریفاتی هم این رژیم را محکوم نمی کنند!
اویسی در مورد ماده ۶ منشور لندن در خصوص جرائم علیه بشریت تاکید کرد: قتل عمد، نابودسازی، برده ساختن، اخراج و سایر اعمال غیرانسانی که علیه یک جمعیت غیرنظامی ارتکاب می یابد اعم از اینکه قبل یا در اثنای جنگ رخ داده باشد یا اذیت و آزار بنا به دلایل سیاسی، نژادی یا مذهبی در ارتکاب جرائمی که رسیدگی به آنها در صلاحیت محکمه قرار دارد مورد توجه نمی گیرد.
این کارشناس روابط بین الملل به بند اول ماده ۷ اساسنامه دیوان بین المللی کیفری نیز اشاره کرد که به مسئله جنایت علیه بشریت اشاره شده است و یادآور شد: از این مصادیق قوانین و ماده ها زیاد وجود دارد ولی کدام نهاد بین المللی است که به آن عمل کند؟ سازمان‌های بین‌المللی در دست آمریکایی ها و لابی‌های یهودی هستند و متاسفانه حقوق بشر به حقوق بشر آپارتایدی تبدیل شده است.
حقوق آخر
این روز‌ها جهان با حیرت در حال مشاهده تصاویر فاجعه باری از کودکان غزه است که در آغوش پدران و مادران خود به شهادت می رسند و یا اینکه والدین خود را از دست می دهند؛ حوادثی نکبت بار که به دور از مسائل سیاسی، باید از سوی کشورهای اسلامی مورد توجه قرار گرفته و یک آتش بس دائمی ایجاد گردد.
در جنگ اخیر رژیم اسرائیل با فلسطین مشاهده می کنیم که نقض آشکار حقوق بشر اتفاق می افتد اما برای هیچ کشور و نهاد بین المللی مهم نیست که در بطن غزه چه اتفاقی رُخ می دهد و فقط به محکوم کردن این قضیه بسنده می کنند که آن هم یک حرکت پوپولیستی بوده و در رلستای اقناع مدافعان تِز حقوق بشر است.
در اعلامیه جهانی حقوق بشر اصول بنیادین انسانی مورد توجه قرار گرفته است از جمله در اصل ۲۵ این اعلامیه آمده است: “هر انسان حق دارد که از سطح زندگی مناسب برای تامین سلامتی و رفاه خود و خانواده اش به ویژه از حِیث خوراک، پوشاک، مسکن، مراقبت های پزشکی و خدمات اجتماعی ضروری برخوردار شود…”
اما با وجود همه امضاهایی که کشورهای جهان زیر اعلامیه جهانی حقوق بشر نهاده اند در عمل، هر روز حقوق بسیاری از انسانها به ویژه در کشورهای خاورمیانه نقض می شود و متاسفانه هر روز هزاران انسان بر اثر گرسنگی، عدم برخورداری از شرایط بهداشتی، جنگ های نابرابر مصدوم شده یا به گروگان گرفته شده و یا کشته می شوند که وضعیت نامناسب مردم فلسطین مهمترین آنهاست.
بدین ترتیب باید گفت گرچه اعلامیه حقوق بشر ذاتاً بر پایه احترام به کرامت انسانی جهانیان تدوین شده است اما متاسفانه پس از گذشت ۶ دهه هنوز جایگاه حقیقی خود را به دست نیاورده و به ابزاری سیاسی برای اهداف برخی کشورها از جمله آمریکا تبدیل شده است، شاید روز جهانی حقوق بشر فرصتی دوباره برای تاکید بر اجرای عادلانه اعلامیه جهانی حقوق بشر در تمام کشورها با نظارت بدون تبعیض سازمان های بین المللی ذیربط بوده و فارغ از آسیا، اروپا و آفریقایی بودن باشد.
