مشاور شهردار تبریز در امور بانوان: نگاه مدیرانِ مرد در شهرداری ها، نمادین است
عصر آزادی آنلاین/ مریم خدابخش
شبنم خداخواه؛ مشاور شهردار تبریز در امور بانوان و دانش آموخته دکترای علوم تربیتی با گرایش برنامه ریزی، در گفت وگو با عصر آزادی؛ مطالبه گری خود ِبانوان را بهترین راهکار در جهت افزایش سهم آنان در پست های مدیریت شهری دانست.
وی در همین راستا با تکیه بر نگرش های مدیریتی نسبت به بانوان ادامه داد: متأسفانه نگاه مدیرانِ مرد در دستگاه های اداری به خصوص در شهرداری ها، به نوعی زینتی یا نمادین است و از سرِ همین موضوع نیز، فضای مردانه بر کالبد این نهادهای خدمات رسان حاکم است و جای بسی انتقاد دارد و با چنین فضای حاکم بر این بخش ها، تحوّل در آن ها بعید به نظر می رسد و در هم شکستن چنین فضایی، نیازمند زمان است.
خداخواه در همین راستا ضمن واکاوی جایگاه زنان در پست های مدیریت شهری؛ بررسی راهکارهای افزایش سهم زنان از مناصب مدیریتی، را امری ضروری برشمرد.
وی در این خصوص با تکیه بر تجارب ۲۳ ساله دوران خدمت خود در امور تربیتی، مشاوره و مراقبت در برابر آسیب های اجتماعی»، آموزش و پرورش استان مان، متذکر شد: در طول فعالیت هایم، بزرگ ترین دغدغه ام مرتبط با حوزه خانواده و بانوان بوده است. از این رو، پیشنهاد شهردار تبریز برای ارائه مشاوره در امور بانوان را پذیرفتم و درکنار فعالیت رسمی خود در آموزش و پرورش، به شکل افتخاری این مسؤولیت را عهده دار شدم.
مشاور شهردار تبریز در امور بانوان در ادامه این گفت‌وگو در پاسخ به بود یا نبود اقدامات مؤثر و متناسب با نیازهای بانوان شهر و چرایی نبود فضاهای عمومی، تفریحی و ورزشی برای آنان، ابراز داشت: این کمبودها به علت نداشتن قدرت اجراییِ مشاورۀ امور بانوان شهردار نیست و جای یادآوری دارد که نه تنها در شهرداری تبریز، بلکه در هیچ یک از شهرداری های ایران به جز شهرداری تهران؛ مشاوره امور بانوان شهردار، یک پست رسمی قلمداد نمی شود و آنان هیچ جایگاهی در چارت سازمانی شهرداری ها، ندارند و در ارتباط با این موضوع، مدیریت امور بانوان تنها در چارت سازمانی مدیریت شهرداری پایتخت تعریف شده است و متصدّی آن به عنوان مدیرکل امور بانوان شهرداری تهران شناخته می شود.
خداخواه با اظهار بر این که مسؤول امور بانوان شهرداری تبریز، زیر نظر معاونت فرهنگی اجتماعی شهرداری فعالیت می کند، ادامه داد: با این حال، به عنوان مشاور امور بانوان در شهرداری، فعالیت دارم و به شکل مستقیم با شهردار این کلان شهر کار می کنم و این یک خلأ بزرگ است و باید برطرف شود.
وی در پاسخ به چگونگی وجود این سمت در تهران و نبود آن در شهرداری های دیگر در چارت سازمانی شهرداری ها، اظهار داشت: به هرحال شهرداری تهران در این زمینه پیشقدم شده است و به تبع آن، سایر شهرداری ها نیز باید حرکت کنند. البته ناگفته نماند که به نظر شخصی بنده، گره کار در عدم مطالبه گری خود زنان است و چنانچه بانوان بخواهند، این کار انجام شدنی است و زنان می توانند در مناصب سازمانی جایگاه یابند و سهم خود در پست های مدیریت شهری را ارتقا بخشند.
خدا خواه با تأکید مجدد بر این که اعتقاد دارم بانوان هماهنگی کامل در جهت پیشرفت و قدم گذاشتن در این عرصه را ندارند، در خطاب به بانوان فعال در عرصه های اجتماعی، فرهنگی و سیاسی گفت: بانوان باید مطالبه گر سهم مدیریتی خود از شهردار تبریز و دیگر مدیران عرصه مدیریت شهری و اعضای شورای اسلامی این کلان شهر باشند. زیرا در صورت تحقق چنین امری است که می توان چشم اندازی را ترسیم نمود و فضای مردانه حاکم بر شهرداری ها را شکست.
وی در پاسخ به چگونگی و چرایی نقد این نگاه اضافه کرد: وقتی در اداره ها و بخش های متعدد، تصمیم گیری های کلان با مدیرانِ مرد است یا تصمیم گیرندگانِ نهایی، بر عهده آنان می باشد، حاکمیت این نگاه مردانه بر فضاهای این بخش ها امری طبیعی است. برای نمونه، تقریباً ۲ سال پیش که نامزدی تبریز برای دریافت نشان شهر ِ دوستدار کودک مطرح شد، همزمان با این نامزدی، اولین جلسه هماهنگی مرتبط با این موضوع در شهرداری تبریز، با حضور پنج نفر از مدیران آقا بودند، تشکیل شد و بلافاصله بعد از با خبر شدن از برگزاری چنین جلسه ای، آن هم بدون حضور حتی یک خانم، اعتراض خود را به مسؤولان امر انتقال دادم و خوشبختانه در جلسات بعدی یک خانم حضور داشت، هرچند که در تصمیم گیری ها، آن خانم نیز
تقریباً هیچ نقشی نداشت. اما به نظرم باز حضور یک بانو در چنین جلسه ای حائز اهمیت بود. هنوز هم برایم تأمل برانگیز است که چگونه ممکن می گردد که جلسه کمیته مرتبط با رسیدن کلان شهر تبریز به پارامترهای شهر دوستدار کودک، برگزار شود و برای حضور در جلسات و تصمیم گیری های مرتبط با چنین رویدادی از هیچ خانمی دعوت به عمل نیاورند. زیرا چنین اتفاقی در حالی رخ می دهد که اصلی ترین نقش تربیتی کودک با مادران و بانوان است.
مشاور شهردار تبریز در امور بانوان ضمن انتقاد از صِفر بودن سهم زنان از مناصب مدیریتی در پست های ارشد شهری در تبریز متذکر شد: به نظرم، مشکل اصلی اینجاست که در مرحلۀ کلامی با حضور و تصدّی زنان در مناصب مدیریت های ارشد شهرداری موافقت می شود و حتی ادعای حمایت نیز می کنند. منتهی در مرحله عمل چنین اتفاقی رخ نمی دهد. چون اگر غیر از این بود، در شهر ِ دارای ۱۰ منطقۀ شهرداری و یک شهرداری مرکز و چندین معاونت مختلف، شاهد حضور حداقل یک مسؤول از قشر بانوان بودیم. در این ارتباط به نظرم، ساده ترین راهکار این است که اعضای شورای شهر و شهردار دست به دست هم دهند و دست کم، یک نفر از همین شهرداران مناطق یا معاونت های شهرداری را از میان مدیران زن انتخاب کنند. همان گونه که پیش از این شاهد حضور یک بانو در منصب شهرداری یکی از مناطق تبریز بودیم. البته در این حوزه، گفتنی است که ایجاد مشکل و حاشیه سازی توسط این شهردار، نباید بهانه ای برای عدم اعتماد به سایر مدیرانِ زنِ باشد. زیرا همواره این سؤال در ذهن بانوان صادق و توانمند نیز در حال پرسش است که آیا واقعاً مدیرانِ مردِ همین شهرداری، تا حالا مشکلی نداشته اند؟!… هر چند که بروز مشکل، از ناحیۀ هیچ مدیری اعم از؛ مرد و زن، توجیه پذیر نیست و تنها در صورت انتخاب درست است که احتمال بروز اشتباه کاهش می یابد و به حداقل می رسد. اما باز هم معتقدم که باید به مدیران زن اعتماد کنیم. زیرا تا زمانی که این اعتماد برای یک بازۀ زمانی طولانی مدت تعریف نشود، ارزیابی و محک درست مدیریت بانوان، رنگ امکان به خود نمی گیرد.
